ครั้งเป็นบ่าวยาวยืดกึ๊ดเติงหา
วันเวลารำวงโค้งสาวสวย
นุ่งกระโปรงองค์เอวอ่อนระทวย
แก้มแดงขวยเฉเฉียงยิ้มเอียงอาย
รอบแรกฟรีรอบสองบัตรจองเหมา
โบว์เบอร์เก้าโสภาช้าอาจสาย
ร่างสูงต่ำดำแดงแทงใจชาย
สะโพกผายอกโตโอดี๊ดี
ซื้อรวดใบไปเลยรำสิบรอบ
ของมันชอบนี่ครับครับคุณพี่
ยกมือเท้าเข้ากลองพ้องดนตรี
ขย่มทียักคิ้วแลหลิ่วตา
เสียงเพลงร้องก้องกึกดังครึกครื้น
หยิบบัตรยื่นนางรำยืนรอท่า
จังหวะเร่งเร็วร้อนค่อยผ่อนรา
เป่าปากอ้าหายใจแทบไม่ทัน
จวบจนดึกดาวคล้อยเดือนลอยต่ำ
เห็นนางรำขยี้ตาหาวหน้าหัน
บัตรค้างเหลือรำลาสาละวัน
สุดท้ายนั้นเลเล้มาซีลอน
ยังกึ๊ดเติงเถิงเธอสาวเบอร์เก้า
ตังค์หมดเป๋าเหลือหัวตัวล่อนจ้อน
สวมสาแหรกแสกคานขึ้นหาบคอน
น้ำอ้อยก้อนห่อตองร้องขายไป
น้ำอ้อยก้อนจากไร่ซื้อไหมท่าน
น้ำอ้อยก้อนหวานหวานทานไหมครับ
รพีกาญจน์
เมื่อเด็กชอบเต้นรำ เป็นครูสอนร้องรำ ออกครูรับใช้เจ้าปู่ก็ฟ้อนรำ
เมื่อเด็กชอบกินน้ำอ้อย โตขึ้นขายน้ำอ้อย แก่ซื้อน้ำอ้อยทำขนมขาย
แปลกจริงหนอ...
