กระทงน้อยลอยคว้างกลางสระวัด
อัตคัตขาดน้ำช้ำเหลือแสน
ทั้งห้วยหนองคลองบึงซึ่งขาดแคลน
ทั่วผืนแผ่นดินแห้งแล้งนานปี
ดวงจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าสิบห้าค่ำ
ยามเย็นย่ำเทศกาลงานวิถี
ลอยกระทงลงไหลในวารี
ประเพณีสืบทอดตลอดกาล
เดือนสิบสองน้ำนองสองตลิ่ง
ข้ออ้างอิงเรื่องเก่าที่เล่าขาน
มาบัดนี้ที่เห็นเป็นวันวาน
แห้งประจานแหล่งน้ำบอกย้ำเตือน
อดีตผ่านนานไซร้พาให้นึก
คิดรำลึกย้อนสู่คล้ายดูเหมือน
เกี่ยวก้อยลอยกระทงมิหลงเลือน
แม้คล้อยเคลื่อนเวลามิช้านาน
โต้ลมหนาวพราวพรูคราวสู่สอง
อิงประคองแนบมาตาประสาน
ปล่อยกระทงลงเคียงลอยเรียงธาร
สุดแสนหวานอ้อนออดโอบกอดกาย
มาบัดเดี๋ยวเดียวดายสลายสูญ
ความอาดูรเข้าเยือนสุขเลือนหาย
เที่ยวเตร็ดเตร่เร่ร้างแทบวางวาย
เพื่อให้คลายความเหงาสุมเร้าทรวง
1p
