เสื้อม่อฮ่อมย้อมดำจางคร่ำครึ
กลิ่นตึตึหม่นมัวยีนส์ตัวเก่า
หยิบผ้าต่องคล้องคอล้อหนวดเครา
เกิบบางเบาเกรอะกรังหนังรถยนต์
สูบบุหรี่มวนโตโพ่ควันคลุ้ง
สะพายถุงย่ำดอยลอยห้วยหน
ผ่านทุ่งหญ้านาแห้งแล้งสู้ทน
มิเคยบ่นฝนพรมลมโชยมา
มีกินมื้ออดมื้อยื้อยอมอด
เนื้อหนักลดดูกแข็งแรงฟันฝ่า
เลยวันคืนตื่นนอนค่อนเวลา
สางคาตาครุ่นคิดกิจการ
ทวงเอาสิทธิ์เสรีที่ถูกฮุบ
ไล่พวกชุบมือเปิบก่อเสิบสาน
ตรากฎกรอบชอบธรรมดำเนินงาน
รวมพวกผลาญคณานับทรัพย์อากร
รู้สึกตัวชั่วช้าก็สุดสาย
ใหม่ยิ่งร้ายขายขุดมิหยุดหย่อน
กลเม็ดเด็ดดันทุกขั้นตอน
แบงก์ปลิวว่อนใบหรูปูถึงดาว
เสื้อม่อฮอมย้อมยีนส์จินต์แสนเศร้า
ยากลบเก่าเปื้อนหมึกซึมลึกขาว
หลงเชื่อคำดำมืดเสียยืดยาว
ถือถุงก้าวเก็บหม่นบนทางเดิน
รพีกาญจน์
