"ผู้คอยรอ..... "

"ผู้คอยรอ..... "

คุ้นชินความเป็นไปในความโศก
ชีวิตตกหล่มโลกแทบเลือนหาย
ประภาคารชีวิตเหมือนปิดตาย
สิ้นความอบอุ่นอายใต้เงาตา

จากวันนั้นผ่านปีที่เดียวเปล่า
ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าคอยเฝ้าหา
แสงดาวดับลับไปไม่ทันลา
เธอปิดฉากวิญญาณ์มิอาจคืน

หลงเหลือความงามโศกประทับจิต
ยากจะปลิดปลดลงสุดปลงฝืน
ใต้ตาวันหมองหม่นทนกล้ำกลืน
อยากหยัดยืนอีกครั้งก็ยังท้อ

เนิ่นนานจนคุ้นเคยความรู้สึก
ตกผลึกความเหงาที่เร้าก่อ
สงบนิ่งจริงแท้แค่คอยรอ
ภพพะนอแนบข้างอีกครั้งครา

............... ปลาย อักษร

ขอบคุณผู้เป็นเจ้าของภาพสวย ๆ จากการค้นหาทาง Internet

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "ผู้คอยรอ..... " (อ่าน 4572 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้