เหงื่อรินหยดรดร่างไม่ต่างน้ำ
มือกร้านกำจอบฟันกระชั้นถี่
พลิกดินดานหว่านกล้าประดามี
เต็มพื้นที่ไร่ร่องจับจองมา

รอผลิดอกออกผลขนไปขาย
ไม่มากมายเหลือล้นคนบ้านป่า
ต้องเก็บออมยอมอดงดหยูกยา
เลิกรักษาทนได้แม้ไข้รุม

เงินทุกบาทวาดวงส่งลูกชาย
ที่ผันผายเข้ากรุงมุ่งเททุ่ม
โรงเรียนช่างห่างไกลไร้ญาติคุม
แต่วัยหนุ่มคงผ่านทุกการดี

เหนื่อยสายตัวแทบขาดอนาถจิต
พาชีวิตเรียนรู้สู้วิถี
แม้ลำบากยากไร้ในชีวี
ความหวังมีพึ่งพาลูกยาตน

โกลาหลอลหม่านพล่านบนทาง
ยานยนต์ต่างปนเปต้องเหหน
ควันตลบอบอวลล้วนผจญ
ระเบิดหล่นใส่ร่างกลางรถเมล์

เหมือนประสบรบพุ่งมุ่งชีวิต
ทำความผิดสิ่งใดใยหันเห
จ้องประหารสานทรามความเสเพล
จึงทุ่มเทฆ่าล้างต่างโรงเรียน

สองมือพ่อรอรับกับศพลูก
ใจเหมือนถูกเด็ดไปเอาไม้เฆี่ยน
น้ำตาตกอกสลายกายวิงเวียน
ความพากเพียรสูญหายมลายลง

1p