โคลงสี่สุภาพ....เพียรเถิด

โคลงสี่สุภาพ ….
…. เพียรเถิด ….

โลกกาพารุ่มร้อน.........................โลมเพลิง
ฤๅดับหากใครเริง.........................ใคร่ค้น
โมหันธ์ก่อเถลิง............................ทะลวงหัก ลงฤๅ
พิษจึ่งลามโลกล้น........................ลุแล้วโหยระหาย

เพลาคลายพึงพึ่งได้.....................โดยธรรม
ใดรุ่มใดเจ่าจำ.............................ปราบเปลื้อง
เลือนโลกหลีกถลำ.......................เพียรเถิด เฮาเฮย
จักสงบจิตเยื้อง...........................เยี่ยงย้ายยลสวรรค์

อันใดฤๅเท่ารู้..............................ในกาย
หลากเหล่าอันมากมาย................โลกพ้อง
เพียงลวงจิตระหาย......................ระโหยอยู่ ฉะนี้แล
คอยเข่นโบยโอดร้อง....................เรี่ยวล้ากำสรวล

มนุษย์มวลควรเสาะค้น...............อันใด แลนอ
พุทธะเผยภายใน........................นี่นั้น
มองเกิดดับครองใจ.....................จดจ่อ อยู่นา
พินิจเหตุกางกั้น..........................จวบแจ้งสังขาร

วันกาลเลยผ่านเว้น.....................ไวเวียน
หากปล่อยเหตุตนเพียร................เนิ่นช้า
คราเจ็บแก่จวนเจียน....................ถึงอยู่ มนุษย์เฮย
ย่อมประสบทุกข์กล้า...................โอดร้องโหยหวน

ครางครวญในเหล่าสร้าง..............ยึดถือ
กายเปื่อยบ่รามือ.........................คร่ำคล้อง
เหตุเพียงบ่ ฝึกปรือ......................ในจิต นั้นนา
คราวเจ็บขึงจึ่งข้อง.......................เลอะร้ายละเลงหมอง

จำจองมนุษย์ผู้............................เพียรคลาย
พาสู่นรกหมาย............................แน่แท้
ราคะบ่สลาย...............................ฤๅหลุด อบายนอ
มารสถิตพลาดแพ้........................มอดสิ้นสรวงสมัย

เตรียมใจเตรียมเถิดพ้อง..............ทั้งหลาย
ฝึกว่างวางจิตกาย.......................ผ่องแผ้ว
ฝึกรับแก่เจ็บตาย........................เตือนเคลื่อน มานา
สละปลงปลิดแล้ว.......................ชีพม้วยไปเกษม

หลวงทวด มือสี่…

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โคลงสี่สุภาพ....เพียรเถิด (อ่าน 10788 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้