กวีลีลา

.
กวีลีลา (กลอนเก้า)

..ยินเสียงลม พรมไหวบอก ดอกไม้บาน
สีสวยหวาน โชยกลิ่นหอม พร้อมหมอกหนาว
รำบายผ่าน ม่านแพรพลิ้ว ระริ้วราว
สีนวลขาว ส่งความหมาย ร่ายลีลา

..สายหมอกมัว สลัวหม่น ปนเหงาเงียบ
ใจเย็นเยียบ หม่นลางเลือน ดูเหมือนว่า
เสียงดอกไม้ ร่ายน้ำค้าง ร้างเลือนตา
ภาพเบื้องหน้า ดูเอมอิ่ม กระหยิ่มใจ

..ความเหงาเงียบ เปรียบเหมือนต่าง อย่างชีวิต
หากได้คิด หวิวแว่วเลือน หยุดเคลื่อนไหว
ดั่งไม้ดอก ออกกิ่งก้าน บนลานใบ
ความอ่อนไหว เริ่มรุมเร้า เศร้าชีวี

..ถึงเวลา มาครวญต่าง อย่างที่คิด
เพื่อต่อติด เชื่อมความห่าง อย่างเต็มที่
โลกเรานั้น พลันโหดร้าย ไร้ปราณี
วันเดือนปี ก็ซึมซับ กับสิ่งนั้น

..ยินเสียงลม พรมพริ้มกลอก ดอกไม้บาน
คงพริ้วผ่าน ไปสู่ยัง ริมฝั่งฝัน
วันเวลา ถ้าผ่านไป ในคืนวัน
บางสิ่งนั้น คงหายลับ ไม่กลับคืน..
.
.......น้องจ๋า
.

.
.

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กวีลีลา (อ่าน 4731 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้