* อยากระบาย *

เขียนจากจิตคิดจากใจใส่ภาพวาด
แสนพิลาสแล้วลงลายระบายฝัน
จินตนาพาอารมณ์พร่างพรมพลัน
จับพู่กันแต่งแต้มสุขปลอบปลุกจินต์

สะบัดวาดสาดฝันเสกสรรค์ใส่
ด้วยหัวใจตรรกะวรรณศิลป์
ปลดโซ่ตรวนแห่งโศกโบกโบยบิน
ให้หมดสิ้นกระทั่งความกังวล

ลืมให้สิ้นทุกข์โศกจากโรคเศร้า
แล้วแรเงาศรัทธาอย่าสับสน
ละเลงลงตรงจินต์ให้ยินยล
เต็มตื้นในกมลทุกคนเทอญ

 

หญิงหนิง พราววลี

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ

มีความคิดสิทธิ์ให้ฝากในฝัน
ต่างเสกสรรค์ให้เสนาะปล่อยเหาะเหิน
ข้ามแดนฟ้าไกลโค้งสนองเพลิน
ร่วมเชื้อเชิญระบายคิดเป็นสิทธิ์เรา

มีขอบเขตกว้างไกลกว่าไปถึง
มีความซึ้งมากมายที่หมายเล่า
เขียนด้วยใจหวังเกื้อเพื่อบรรเทา
ระบายทุกข์ที่เข้าให้เบาบาง


หนูหนุงหนิง

ระบายถึงเรื่องราวผ่านหนาวร้อน
ทุกทุกตอนทุกเมื่อเพื่อสะสาง
สิ่งสะสมปมรัดสลัดวาง
บนเส้นทางแห่งใจให้ผ่อนปรน

ละเลงเรื่องเบื้องหลังฝังลงภาพ
ซึ้งกำซาบผ่อนคลายหายสับสน
ด้วยระลึกนึกถึงซึ่งตัวตน
ทุกทุกคนล้วนเวียนเปลี่ยนตามกรรม

 

หญิงหนิง พราววลี

หากเหนื่อยล้า เหนื่อยจิต คิดขมขื่น
หมดแรงยืน แรงต้าน สุดทานไหว
แต่ตรง ณ แห่งนี้ มีแรงใจ
เติมต่อไฟ ทุกครา เมื่อมาเยือน

ณ บ้านน้อย เพื่อนหญิงชาย มิหน่ายหนี
และน้องพี่ พร้อมเพรียบ เปรียบเสมือน
แหล่งพักใจ เติมไฟฝัน ทุกวันเดือน
เข้ามาเยือน ทีไร สุขใจจริง.

หญิงหนิง...พราววลี