หลงเชิดชูดูดีเห็นสีเสื้อ
อร่ามเหลือเรืองรองคราต้องแสง
มันฉูดฉาดบาดบวงช่วงแสดง
ร่ายพลิกแพลงกรุ่มกริ่มพริ้มพิไล
มัดไม้ขึงดึงยาวสาวทอถัก
เดินเครื่องจักรร่อนมือถือด้ายไหม
เอาแช่อ่างล้างอาบฟอกคราบไคล
นิ่มนวลใยย้อมสีดีนิยม
สายเชือกวัดตัดเย็บตะเข็บสอย
ซ่อนร่องรอยแนบแน่นเชื่อมแผ่นสม
แบบส่วนสัดรัดหลวมบวมพองลม
รีดลื่นคมราบเรียบเฉียบเหยียดตรง
แสร้งยื้อยึดฮึดฮัดสะบัดแขน
โค้งอกแอ่นเอียงข้างร่างระหง
ไหล่ผึ่งผายมายมาดมากอาจอง
เงยก้มลงคงพับยิบยับพราว
จับมือโบกโยกจบนบไหว้สา
เอ่ยอำลาจ้อเจี๋ยมเยี่ยมเยียนด้าว
หว่านคารมชมชื่นยื่นหวังวาว
อ้างเรื่องราวเที่ยงธรรมสืบสัมพันธ์
หลงเชิดชูดูดีเพียงสีเสื้อ
ห่อหนังเนื้อหยาบนุ่มปทุมถัน
ฉายรูปลักษณ์มักเปลี่ยนเวียนตามวัน
ลึกในนั้นเทียมแท้หาแน่นอน
รพีกาญจน์
