ทุกครั้งที่อีเตอร์เจอแผ่นหิน
เรี่ยวแรงสิ้นมือชาแข้งขาสั่น
ร่างเริ่มเมื่อยเหนื่อยอ่อนร้อนตะวัน
ยังยืนมั่นเช็ดเหงื่อเจือคราบไคล
แค่ชะงักพักครู่แล้วสู้ต่อ
ยกเหล็กขอสับบนถนนไหล่
ร่องลึกกว้างว่างคืบยาวสืบไป
ฝังท่อไซส์ผสมถมปูนทราย
สูบน้ำปิงยิงตรงลงสู่อ่าง
วาดแผนสร้างไถพรวนสวนขยาย
ปาดเนินลบกลบเก่าเท่าหัวปลาย
ขุดเรียงรายแนวห่างหว่างสองวา
หวานกรอบมันพันธุ์ใหม่ให้ผลดก
ราวต้นศกผลิดอกบานออกอ้า
ดิบสุกสอยคอยอึดพฤษภา
รสโอชาถึงทรวงมะม่วงเอย
คละเฉลี่ยเล็กโตโลสองลูก
ลงทุนปลูกอย่างเดียว"เชียวเสวย"
ดัดแปลงสีดีเท่าไม่เอาเลย
ก็เขียวเคยปลิดขายรับหลายตังค์
ทุกครั้งที่อีเตอร์เจอหินกร่อน
แรงสะท้อนมือแขนลามแผ่นหลัง
เพื่อพึงรอดพารุ่งพุ่งโรจน์ดัง
คือความหวังชีวิตคิดพอเพียง
รพีกาญจน์
เมื่อวานซืนต้อนรับคุณทูแชร์แวะเยี่ยมสวนครับ
