"สถานีใจเมื่อปลายฝน..... "

"สถานีใจเมื่อปลายฝน..... "

สิ้นสุดชานชาลานี้ที่ปลายฝน
ที่รินหล่นเม็ดสุดท้ายในต้นหนาว
ตะกอนฝุ่นฟุ้งใจในบางคราว
ทิ้งเรื่องราวบางอย่างไว้รางเลือน

ริ้วลมหนาวโชยกรีดคล้ายมีดบาด
ห้อมล้อมและฟันฟาดขยับเขยื้อน
บาดหัวใจให้เจ็บหน่วงเหน็บเตือน
อีกกี่เดือนกี่ปีจักคลี่คลาย

เหมือนถ้อยคำอำลาที่ฆ่าเข่น
มิอาจเร้นหลบพ้นคนรักพ่าย
จากบาดแผลเล็กน้อยค่อยกลับกลาย
แผ่ขยายกว้างลึกผนึกนาน

ฝุ่นทรงจำจางไปในบางหน
ทิ้งแต่คราบหมองหม่นเป็นหลักฐาน
พยายามล้างชำระยิ่งพะพาน
ยิ่งซึมซ่านทรวงร้าวเข้าครอบคลุม

สถานีสุดท้ายปลายความรัก
คือเจ็บหนักเหน็บหนาวเข้ารุมสุม
ความปวดปร่าแปลบร้าวเข้าเกาะกุม
เหลือจะดุ่มเดินได้ในหนทาง

รักสิ้นสุดสถานีที่ปลายฝน
จำผจญความหนาวอย่างเปล่าว่าง
ความหนาวยิ่งหนาวหนักเกินพักวาง
ยิ่งอ้างว้างยิ่งหนาวเข้าหัวใจ

............... ปลาย อักษร

ขอบคุณผู้เป็นเจ้าของภาพสวย ๆ จากการค้นหาทาง Internet

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "สถานีใจเมื่อปลายฝน..... " (อ่าน 5361 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้