เขียนกลอนรักปักช่อต่อความฝัน
ร่ายรำพันหัวใจให้ชื่นฉ่ำ
ผ่านเพลงรักอักษรร่อนลำนำ
ทุกคืนค่ำปลอบฝันคนอ่านกลอน
ให้หัวใจเคลิบเคลิ้มคะนึงหา
ทุกคราวคราชั้นเชิงที่เริงร่อน
มิใช่บ้าบอดอกหรือยอกย้อน
เปิดบัญชรรักนั้นที่กลั่นกรอง
นี่แหละมนต์คนกลอนมากล่อมหล้า
สะบัดสายอักษราประกายผ่อง
บรรจงเด็ดเมล็ดคำอย่างลำยอง
คือครรลองกลอนรักที่ถักทอ
............... ปลาย อักษร
