เห็นอกใครโผล่มาทางหน้าต่าง
ฟ้าแล๊บแสงส่องสว่างฉันหน้าเด๋อ
มองไม่ชัดแสงเส้นเป็นภาพเบลอ
ปรากฎเจอเวลาคืนฟ้าพรำ
ฟ้ากระพริบลิบหายตามสายเสียง
ฟ้าร้องเปรี้ยงทุกคราเวลาค่ำ
ใจผวาทุกยามความมืดดำ
ทุกข์ฟาดซ้ำกรรมตกเห็นอกใคร
ผ้าห่มดึงคลุมโปงค่อยโล่งคิด
รออีกนิดฟ้าฝนที่หล่นไหล
คงสงบลบกลัวขั้วหัวใจ
คราวต่อไปปิดหน้าต่างก่อนฟ้าลง
ปลายฝน คนงาม
