- ผี -

- ภย ภีต ภีม ผี = กลัว -

“ผี”ผู้ไร้ตัวตนให้คนเห็น
บ้างว่าเป็นวิญญาณอันร่อนเร่
เที่ยวหลอกหลอนซ่อนกลป่วนปนเป
ยากคะเนทิศทาง“ผี”ทั้งปวง

ทั้งผีบ้านผีเรือนผีเถื่อนถ้ำ
อีกผีน้ำผีฟ้าปอบป่าพ่วง
และผีเปรตเศษนรกพวกฉกล้วง
พวกตากลวงตาโปนตาโขนมี

ผีคือ“ภีมะภัย”ไร้รูปล่าม
เป็นคำนามชาวบ้านเรียกขาน“ผี”
เป็นความกลัวหวาดหวั่นพรั่นฤดี
คือคนที่ขวัญอ่อนหลอนตัวเอง

หากแม้นว่าสมาธิสติมั่น
ผีก็พลันหายหัวกลัวคนเก่ง
ความไม่กลัวกล้ามากอย่างนักเลง
เหมือนมนต์เพลงเสกไสให้ผีกลัว

“ภะยะภีตะภีมะ”แปลว่าผี
มักเกิดที่ลับพืดมืดสลัว
คนขวัญอ่อนสติไม่อยู่ในตัว
ผีจะยั่วเย้าหยอกหลอกสบาย

คำว่า“ผี”คือความ“กลัว”ไร้ตัวตน
มันกลัวคนสติมั่นมิขวัญหาย
จึ่งควรกล้าละเชื่อตามความงมงาย
ผีจะพ่ายความกล้าไม่มากวน

เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัยธานี
๑๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐
* ขอบคุณเว็บฯเจ้าของภาพในกูเกิล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - ผี - (อ่าน 4462 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้