ตีนเกาะกำลำไยถอนใจเศร้า
ดูลูกเขาเข้านอนเรียงก่อนหลัง
ตัวเมียรอคอเอียงส่งเสียงดัง
ตัวผู้ฟังส่ายขนถลนตา
ปากจาบจิกหยิกหยอกบ่งบอกสุข
กะปุกหลุกรังไหวแกว่งไกวฝา
ปูพื้นลุ่มนุ่มภายในฝ้ายคา
กันฝนฟ้าสานไผ่ร่มใบบัง
ภัยค่ำคืนตื่นตกจากนกฮูก
โอบกอดลูกงอขดหัวหดสั่น
พ้นงูเงี้ยวเขี้ยวขอเลื้อยล่อพัน
หายหวาดหวั่นจู่โจนทโมนแมว
บินผับผับสัปดาห์อุตส่าห์สร้าง
ออกแบบร่างสถานวิมานแก้ว
เพียรถักทอก่อเกิดสิ่งเพริศแพรว
เสร็จสรรพแล้วยิ้มปริอภิรมย์
ขยับหวีดกรีดกรายปีกฟายฟ้อน
พ้องกานท์กลอนร่อนทับสับสยม
เพื่อนบินผ่านย่านยืนหยุดชื่นชม
เอ็ดอึงขรมสนุกจู้ฮุกกรู
ตีนเกาะกำลำไยถอนใจเศร้า
นั่นรังเราเขาแกล้งยื้อแย่งอยู่
สะอื้นแสบแปลบปร่าน้ำตาพรู
วิมานหรูแค่ใกล้ถูกไล่ตี
รพีกาญจน์
กระจิบรุ่นคู่หนึ่งสร้างรังง่ามกิ่งกระดังงา
เสร็จเข้าอยู่ได้สองสามวัน มีกระจิบครอบครัวหนึ่ง
ไล่จิกเข้าครอบครองรัง มันเหงาเฝ้าใกล้ๆท่าทางน่าสงสาร
