- ดินฟ้าอาดูร (โคลงสี่สุภาพ)-

- ดินฟ้าอาดูร -

๐ ทวยเทพโทมนัสไห้...........โหยครวญ
ชนเกลื่อนก่นกำสรวล...........ส่ายเศร้า
ฟ้าฟูมคร่ำดินครวญ .............โศกคู่ เคียงนา
ปางเมื่อรัชกาลเก้า............... กลับฟ้าลาดิน

๐ รินชลนัยน์หลั่งเล้า ............โลมใจ
แสนรักสุดอาลัย................... ยิ่งแล้
องค์พระร่มเกล้าไทย........... .ทะท่าว แล้วนอ
สิ้น“พ่อหลวง”ยากแท้.......... .หักห้ามอาลัย

๐ ทวยไทยทั่วถิ่นท้น..............ระทม
กราบพระศพระงม............... ..ร่ำไห้
เบิ่งฟ้าบ่เห็นพรหม.................พระพุ่ม โพธิ์เฮย
เห็นแต่ผลงานไท้................... ที่ไว้แทนองค์

๐ บงกิจพระก่อล้วน............ ....ดีงาม
เกินกล่าวพรรณนาความ...........ครบถ้วน
นาครต่างเดินตาม.............. .....บาทย่าง นำแฮ
ทรงแนะทรงนำล้วน.................เรื่องล้นดีงาม

๐ สยามยงอยู่ยั้ง......................ยาวนาน
“พระพ่อหลวง”สร้างสาน..........เสกให้
ทรงสอนสั่งสร้างงาน................ เศรษฐกิจ
ทุกอย่างแยกวางไว้...................เพื่อให้ทำกัน

๐ พลันยลภาพเหงื่อย้อย..........ทรงงาน
โอ้..สุดแสนสงสาร ...................รักล้น
ธ เหนื่อยตราบวายปราณ..........คืนสู่ สวรรค์เฮย
อ้า..อกทวยไทยท้น...................ท่วมฟ้าอาดูร

ข้าพระพุทธเจ้า
นายอภินันท์ นาคเกษม
๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๐

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - ดินฟ้าอาดูร (โคลงสี่สุภาพ)- (อ่าน 3932 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้