|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พรานบุญกลับลับไปจนไกลพ้น
พระสุธนออกเดินทางอย่างแน่แน่ว
แม้นบุญมีคู่กันมาอย่าคลาดแคล้ว
โอ้น้องแก้วมโนราห์พี่มาตาม
๏ คะนึงในก้าวไปพลางดังที่คิด
หวังบูชิตพระสิทธามาไต่ถาม
เรื่องสาระสระศรีที่ลืองาม
แลเค้าความทั้งสิ้นกินรี
๏ ถึงอาศรมสอดส่ายสายตาจ้อง
เขม้นมองทั่วทั้งลานสถานที่
ดูเงียบเหงาเปล่าดายไม่เห็นมี
พระฤษีที่หมายได้กราบกราน
๏ แล้วยินเสียงสวดมนต์ดังหลังอาศรม
ลอยตามลมมาแต่ไกลใจเสียวซ่าน
เดินตามเสียงไล่เลียงไปในดงดาน
จึงพบพานมุนีที่โคนไทร
๏ กราบฤษีพจีเอ่ยเฉลยพจน์
สิ่งทั้งหมดอยากถามตามสงสัย
สิทธาจารย์มิหันแลแต่อย่างใด
คำนึงในสงบร่างอย่างนิ่งนาน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “ท่านนี้หรือคือบุตราอาทิตย์กษัตริย์
ที่ชายามาพลัดพรากสถาน
กินรีมโนราห์ยุพาพาล
อกร้าวรานคืนไกรลาสนครา
๏ ถ้าเช่นนั้นขอท่านฟังความสั่งไว้
จงหักใจจากนางเสียเถิดหนา
หิมพานต์นั้นมากมายภัยบีฑา
กลัวต้องสิ้นชีวาเสียกลางทาง”
๏ “มโนราห์มาหาท่านกระนั้นหรือ
สิ่งใดคือความที่เล่าเอาไว้บ้าง
วอนท่านช่วยด้วยเมตตาอย่าอำพราง
ดวงจิตนางเคืองหรือว่ายังอาลัย”
๏ “นางยังคงจงรักภักดีมั่น
ที่จำลามานั้นเป็นเรื่องใหญ่
แม้นมิหนีชีวันมหันต์ภัย
ต้องหักใจคืนดงสู่วงศ์วาน”
๏ ฤษีเล่าเค้าความตามรับข่าว
ทุกเรื่องราวจำนงส่งต่อสาร
รู้เหตุผลต้นปลายหลายประการ
เป็นสัจจังดังคำท่านพระมารดา
รายนามผู้เยี่ยมชม : กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, รพีกาญจน์, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก, เนิน จำราย, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, น้ำหนาว
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “ขอยืนกรานค้านคำห้ามปรามนั้น
ยังยึดมั่นปณิธานการเดินหน้า
เหลือแต่กายไร้ดวงใจในอุรา
มีชีวาต่อไปทำไมกัน
๏ แม้นบุญมีถึงที่หมายได้เหมือนมาด
บุญมิส่งคงถึงฆาตกลางไพรสัณฑ์
ความตั้งใจในชาตินี้ชั่วชีวัน
มิขอหันกลับหลังอย่างเดียวดาย”
๏ “ยังมิสิ้นกระแสความตามที่ฝาก
ใกล้ค่ำมากแล้วค่อยต่อข้อขยาย
เข้าอาศรมหลับนอนพอผ่อนคลาย
พรุ่งนี้สายหมายกลับลำดับความ”
๏ ต้องยอมทำตามดาบสกำหนดให้
จำหักใจหยุดยั้งตั้งคำถาม
อาศรมเก่าคราวแวะมาโล่งตางาม
กลับล้นหลามผลไม้เป็นก่ายกอง
๏ ยินพระสิทธาจารย์ท่านแถลง
“ขอช่วยแบ่งผลไม้ให้เป็นสอง
วางคนละมุมไว้บนใบตอง
ส่วนหนึ่งนั้นปันเป็นของให้ท่านกิน
รายนามผู้เยี่ยมชม : กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, รพีกาญจน์, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก, เนิน จำราย, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, น้ำหนาว
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ อีกส่วนอาตมาฉันคราเช้า
เหลือท่านเอาไปไหนได้ทั้งสิ้น”
พระสุธนฉงนใจในแดนดิน
ใครยลยินศรัทธามาทำบุญ
๏ “ผู้ใดนำมาถวายให้ท่านหนา
เป็นคนป่ายังมีที่เกื้อหนุน
หรือท่านหาด้วยฤทธิ์อิทธิคุณ
ยังข้องใจใครเจือจุนหนุนนำพา”
๏ “เหล่าวานรจรในถิ่นไพรนี้
มองน้ำจิตมิตรไมตรีมีคุณค่า
มักถวายผลไม้ให้อาตมา
ด้วยคุณแห่งเมตตาบารมี
๏ เราอยู่กันสันติมิเคืองขัด
ปฏิบัติด้วยรักเทียมศักดิ์ศรี
ละเกียจกันฉันทาให้ราคี
ถือศานติวิธีมีสัมพันธ์
๏ ขอท่านพักผ่อนกายคลายเหนื่อยอ่อน
นั่งหรือนอนหนึ่งราตรีอยู่ที่นั่น”
พระฤๅษีชี้ไปด้านในนั้น
แล้วจึงหันกลับหลังนั่งภาวนา
รายนามผู้เยี่ยมชม : กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, รพีกาญจน์, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก, เนิน จำราย, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, น้ำหนาว
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เรื่องกาลก่อนย้อนหลังหมายหยั่งรู้
พระบุตราที่มาอยู่ ณ เบื้องหน้า
ในอดีตชาติกาลสรรค์บุญญา
หรือบาปกรรมนำพาเวราใด
๏ ทรงเดชะบารมีฤดีกุศล
พาข้ามพ้นหิมพานต์นั้นได้ไหม
หรือถึงทีชีวันต้องบรรลัย
กำหนดใจนิ่งเนาจนเข้าฌาน
๏ แจ้งฤดีที่น้อมนำกรรมวิบาก
อันเกิดจากดวงจิตพิษฐาน
รักวิโยคโศกศัลย์บรรพกาล
ชาติก่อนผ่านพ้นมาบารนี
๏ “สุธน” หรือคือ “พระรถเสน”
สร้างบาปเวรไว้กับพระมเหสี
“มโนราห์” ครานั้นหรือคือ “เมรี”
ต้องตามหาสวามีชั่วชีวา
๏ จึงตั้งจิตอธิษฐานไว้
เกิดชาติหน้าฉันใดผลัดไปหา
ขอให้เป็นองค์พระภัสดา
ต้องเอกาแรมร้างกลางพงไพร
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ลมหนาว ในสายหมอก, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ แลบั้นปลายได้อยู่เคียงคู่สอง
สมดังปองชมชิดพิสมัย
สืบบุพเพสันนิวาสทุกชาติไป
คือความนัยแห่งกรรมที่นำทาง
๏ เช้าอีกวันฉันภักษาผลาผล
พระสุธนกินผลไม้หลากหลายอย่าง
ลิ้มชิมปลื้มดื่มด่ำจำไปพลาง
เพื่อหากินเองบ้างที่กลางดง
๏ หลังสำเร็จเสร็จสิ้นกินอาหาร
สิทธาจารย์ว่าคดีที่ประสงค์
เริ่มเอ่ยคำย้ำถามขึ้นตามตรง
“ยังจำนงออกเดินทางหรืออย่างไร”
๏ พระสุธน “มิวนกลับหรอกครับท่าน
ยังยืนกรานมั่นกมลไปจนได้
จักดั้นด้นจนชีวันถึงบรรลัย
มิเปลี่ยนใจกลับหลังอย่างแน่นอน”
๏ สิทธาจารย์ท่านรู้ใจไม่แปรผัน
แต่ก็ยังฟังยืนยันกันเสียก่อน
จักมอบของฝากให้ไม่รีบร้อน
ตามขั้นตอนที่นางเจตนา
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ลมหนาว ในสายหมอก, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เปรยวาทะ“ฉะนี้ผู้มีรัก
สุดจะหักจากใจอาลัยหา
ปุถุชนมิพ้นล่วงบ่วงกามา
อนิจจาทั้งที่รู้อยู่ว่าไฟ
๏ เพลิงโลกีย์ที่แผดเผาเร่าร้อนยิ่ง
ยังหมายอิงชื่นชู้อยู่ชิดใกล้
รักที่พรากจากแดนสุดแสนไกล
ยังตามไปหมายชมสมดังปอง”
๏ “จริงดังพระสิทธาว่าไว้แท้
ยามรักแปรร้างไกลใจหม่นหมอง
เหมือนมาติดบ่วงกามตามครรลอง
มิอาจครองศีลคงดังองค์มุนี
๏ ท่านหลุดพ้นโลกีย์หนีห้วงทุกข์
มาอยู่สุขสงบใจกลางไพรศรี”
“พระบุตราอย่าคิดไกลไปเช่นนี้
อาตมาก็ยังมีโลกียะ
๏ เมื่อยังเกิด แก่ เจ็บ ตายหนีไม่พ้น
ต้องเวียนวนว่ายไปในวัฏฏะ
แม้ว่าชั่วชีวีมีมานะ
มิอาจละราคินได้สิ้นเลย”
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ลมหนาว ในสายหมอก, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ผู้ทรงพรตงดวาทะผละลุกจาก
แม้ยังมากอรรถคดีที่ต้องเผย
เดินไปท้ายอาศรมก้มแล้วเงย
กลับมาถึงจึงเอ่ยเผยวาที
๏ “มโนราห์ครานั้นรำพันว่า
หากบุตราดึงดันไปสู่ไพรศรี
มอบสิ่งอันสรรฝากไว้ทั้งหลายนี้
สามอย่างที่พึงน้อมนำประจำกาย
๏ หนึ่งนั้นหรือคือผ้ารัตกัมพล
เมื่อคลุมองค์ทรงล่องหนร่างคนหาย
อีกทั้งยาวิเศษกันอันตราย
คุณมากมายเลือกใช้ดังใจจง
๏ แม้นจักใช้ในด้านการรักษา
ป้องกายาสมตามความประสงค์
ออกฤทธิ์ไล่สิ่งเลวร้ายในแดนดง
พึงตั้งจิตจำนงตรงกับการณ์
๏ และธำมรงค์วงหนึ่งซึ่งมอบไว้
เพื่อเป็นกำลังใจให้พ้นผ่าน
อุปสรรคหนักล้นผจญมาร
จนข้ามพ้นหิมพานต์อย่างปลอดภัย”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่อรับของสำคัญอันมีค่า
จึงวันทาลาเดินทางอีกครั้งใหม่
พระมุนีอำนวยอวยพรชัย
“จงโล่งรอดตลอดในหิมวา”
๏ เมื่อผ่าน ณ สระใหญ่อกไห้หวน
จิตปั่นป่วนด้วยคิดถึงคะนึงหา
“โอ้ยามนี้นวลน้องมโนราห์
จะโศกาหรือสดใสในเวียงวัง
๏ อันรักหญิงจะจริงแท้สักแค่ไหน
กาลผ่านไปนานเนิ่นเกินคาดหวัง
รักหวานชื่นอาจขื่นขมชมกลับชัง
ลืมความหลังหมดค่าหาใหม่ครอง”
๏ วางกังวลด้นไปกลางไพรพฤกษ์
หมู่มฤคแน่นหนาตาแลจ้อง
มิหลีกลี้หนีไกลชม้ายมอง
เพราะทั้งผองมิเคยรู้ฤทธิ์ผู้คน
๏ จึงมีความวางใจในมนุษย์
จิตพิศุทธิ์อยู่ในฝ่ายกุศล
หากพบพานผู้มีมารครองกมล
หนีไม่พ้นตกภาวะอันตราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หมู่วิหคนกกาถลาร่อน
พนาดอนอุดมสมบูรณ์หลาย
พระชมเพลินเดินพลางเยื้องย่างกราย
เพราะหนทางยังสบายไร้ภัยพาล
๏ ผลไม้ที่รู้จักมากอักโข
ลูกใหญ่โตสุกสดรสฉ่ำหวาน
ลิ้มชิมไปไม่เสาะหาเวลานาน
เท่าที่ผ่านค่อยกินเติมเพิ่มแรงกาย
๏ ตะวันรอนนอนค้างกลางไพรสณฑ์
เช้าดั้นด้นฝ่าดงดอนก่อนจะสาย
ขึ้นแล้วลงกูฏผามามากมาย
ยังเร่ร่ายพงไพรไม่ร้างรา
๏ กำลังเดินเพลินป่าน่าฉงน
มาพบคนดักทางอยู่ข้างหน้า
ดีใจนักทักถามความเป็นมา
“ท่านพักค้างอยู่กลางป่าหรือว่าไร”
๏ มิคุ้นหูยินอู้อี้ทีตอบรับ
เป็นคำศัพท์สำเนียงเสียงแปลกใหม่
พร้อมทีท่าภาษากายขยายนัย
ว่าชวนไปพำนักพักที่ตน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ โต้ตอบกันมินานกลับปรับภาษา
เจรจารู้เรื่องดีพอมีผล
ว่าเดินดงหลงป่ามาไกลล้น
เคยเป็นชนปาติกะนครมา
๏ คะยั้นคะยอให้ไปที่พัก
พระสุธนคิดหนักอยู่นักหนา
แลไฉนไยหลบมิสบตา
เรียน“ไตรเพท”“พระเวท”มาหาเคยยิน
๏ นามบุรีที่ว่าจากมานั้น
ข้อสำคัญประมวลเอาเค้าทั้งสิ้น
หรือ “ผีโป่ง ผีป่า”ออกหากิน
จบถวิลหยิบพรหมาสตร์ฟาดลงพลัน
๏ แต่ยั้งไว้มิได้จ้องปองชีวิต
คนป่าแท้แค่สะกิดให้กายหัน
แต่ร่างกลับลับหายกลายเป็นควัน
ร้องเสียงสั่นโหยหวนทวนลมไป
๏ พระสุธนเห็นผลมีดังที่คิด
สงบจิตแผ่เมตตากลางป่าใหญ่
โอปปาติกะอมนุษย์ใด
ขอต่างคนต่างครรไลไม่บีฑา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ล่วงถึงแนววนาลีแปลกสีสัน
ดูเงียบงันมิเคลื่อนไหวไร้สัตว์ป่า
พ้นขอบคันพันธุ์ชัฏเห็นขัดตา
หยุดเพ่งพิจารณานิ่งอยู่นาน
๏ นี่คงถึงซึ่งนิเวศเขตไม้พิษ
ต้องพินิจก่อนหาเป็นอาหาร
ตาคนเรามิเท่าทันสัญชาตญาณ
วานรชาญด้วยใช้เลี้ยงกายมา
๏ ดั่งพรานไพรได้สอนขั้นตอนชัด
ถึงวาระปฏิบัติเหมือนดังว่า
จึงย้อนรอยถอยสู่ถิ่นพสุธา
มากพฤกษาอุดมดีมิมีภัย
๏ หยุดยั้งลงตรงโคนต้นหว้าดก
มีทั้งนกลิงกังค่างฝูงใหญ่
ตัดหวายเหลาเอาทำบ่วงทันใด
ย่องขึ้นไปจดจ้องคล้องลิงน้อย
๏ ตัวแรก สอง สาม สี่ที่คล้องนั้น
เสียงร้องลั่นวิ่งวนจนต้องปล่อย
พอถึงตัวที่ห้าน้ำตาย้อย
กลัวจนหงอยนิ่งงันสะท้านกาย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พระสุธนจับตัวลูบหัวหลัง
ก็เชื่อฟังคำกันเหมือนมั่นหมาย
ร่วมครรไลให้นั่งยังบ่าซ้าย
จึงเคลื่อนย้ายเดินหน้าฝ่าดงดำ
๏ เงียบสงัดสัตว์น้อยใหญ่ไม่พบเห็น
ดูเยือกเย็นแต่ใจไม่ชื่นฉ่ำ
ชวนตระหนกอกระทึกความลึกล้ำ
ต้องเดินย่ำแต่ละย่างระวังระไว
๏ ผลาผลหล่นและลูกสุกเต็มกิ่ง
วานรนิ่งจะไขว่คว้าก็หาไม่
พระสุธนดั้นด้นฝ่าพนาลัย
แวะต้นไหนวานรเมินต้องเดินพ้น
๏ สัญจรนานตะวันบ่ายจวนใกล้ค่ำ
ถึงธารน้ำเห็นลูกไม้มากหลายต้น
ลิงโดดลงจากบ่าสาละวน
เก็บเอาผลมากินด้วยยินดี
๏ เลี้ยงชีวิตมิผิดแปลกแยกคนสัตว์
กิจวัตรกินภักษาคือหน้าที่
มากน้อยบ้างพอประทังยังชีวี
และเพื่อมีพลังกายไม่อ่อนแอ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่ออิ่มหนำสำราญกันทั้งสอง
เห็นควรต้องพักแถวนี้คงดีแน่
มิต้องหาเรื่องอาหารพานเชือนแช
มื้อเช้าแลยังได้ตะพายไป
๏ ป่าอาถรรพ์ผ่านพ้นอีกหนหนึ่ง
บรรลุถึงซึ่งนทีที่กว้างใหญ่
ไม้ผลย้อยห้อยระย้าสุดตาไกล
สัตว์นานาคลาคล่ำในผืนไพรวัลย์
๏ พระสุธนดีใจได้ปลดปล่อย
เจ้าลิงน้อยมิอยากไกลให้เหหัน
แต่ด้วยต่างภาษาพูดจากัน
แม้ผูกพันจำร้างแยกทางจร
๏ มุ่งดั้นด้นแดนดงลงน้ำท่า
ขึ้นเนินผาข้ามหลายปลายสิงขร
ตะวันมาพากายย่างค่ำค้างนอน
ยังแรมรอนมิราร้างความตั้งใจ
๏ จนมาถึงเห็นซึ่งหน้าป่าหวายกรด
น้ำพิษหยดจากปลายหนามดินคล้ำไหม้
ควันเหม็นคลุ้งพลุ่งกระเซ็นเป็นเปลวไฟ
จะฝ่าด่านประการใดใจกังวล
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
