พรายม่าน
|
Permalink: โลกย์
น้องเอย
แหละคงเป็นเช่นนั้นเนิ่นนานนัก ภาพใดจักชื่นอารมณ์หรือขมขื่น อยู่ที่ใจใสฉ่ำหรือกล้ำกลืน กับสุขโศกโลกคืน ณ. คราครัน
เช่นชาลาสถานีมีขึ้นล่อง คนทั้งสองฝั่งทางก็ต่างฝัน หนึ่งอาจเศร้าเหงาพรากต้องจากกัน หนึ่งเป็นวันอิ่มใจจะได้พบ
หรือภาพฝนหล่นพรายเป็นสายน้ำ หนึ่งอาจช้ำยับเยินเกินจะกลบ รอยอดีตกรีดซ้ำหลายคำรบ เหลือจะหลบหลอกใจที่ไหวราง
หนึ่งอาจยิ้มหวนคะนึงถึงวันหวาน วันที่ผ่านฝนพรำตอนย่ำสาง กับไหล่แนบแอบอุ่นละมุนจาง บนหนาวทางใจเอิบระอุอวล
จึ่งความเศร้าเคล้าหวั่นในวันนี้ ยังคงมีภาพผนึกให้นึกหวน เลือกภาพสุขสวยสงบมาทบทวน ดีกว่าครวญถึงใครที่ไม่คืน ฯ
พรายม่าน ๒๖.๐๔.๖๑
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, ณดาอินทร์, ลมหนาว ในสายหมอก, ชลนา ทิชากร, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, Black Sword, กุพชกะ, หนูหนุงหนิง, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, ฟ้ารุงรัง, เนื้อนาง นิชานาถ, รินดาวดี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เนิน จำราย
|
Permalink: Re: โลกย์
. พี่เอย..
เรื่อยเรียงเคียงกันฝันถึงฟ้า นานมาเน้นนึกยังฝึกฟื้น คอยถึงซึ้งสุขทุกค่ำคืน เป็นอื่นไม่ได้หลายเวลา
กาแฟแค่ถ้วยช่วยฉ่ำชื่น ลึกตื้นคมคำยังจำหา แม้นม้วยย่อยยับอัปรา ใบหน้าอักษรยังย้อนเตือน
หายไปไกลห่างหนทางทิศ ลิขิตอักษรยังย้อนเหมือน เวลาสายน้ำฤๅลางเลือน ใช่เพื่อนใช่พี่คนนี้ครู
จากหายลายลับยังกลับหลัง ความหวังใจนึกรำลึกอยู่ ผูกพันมั่นหมายใช่ตราชู รับรู้เมื่อสารผ่านสายตา
ผูกเยื่อเผื่อใยพาใจฝาก มักมากหมายว่ายังมาหา ลายลึกตรึกกลอนเจรจา ล้านนา ปักษ์ใต้ ไม่ได้ไกล
เนิน จำราย
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, ฟ้ารุงรัง, เส้นชีวิต ดำเนินไป, ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, เฒ่าธุลี, รพีกาญจน์, เนื้อนาง นิชานาถ, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ก้าง ปลาทู, รินดาวดี, หนูหนุงหนิง, กุพชกะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
พรายม่าน
|
Permalink: Re: โลกย์
เพรียกพยางค์
ชุ่มสุขชุกโศกโลกหลอก โลกกลอกเรากลิ้งวิ่งไหว หลอกตัวมัวชอกหลอกนัย หลอกใจหรือจักหักจาง
หายลับหับเรือนเพื่อนเก่า หลบเงาหลุบงมบ่มหมาง ปีคล้อยปล่อยเคลื่อนเลือนราง ดาวค้างเดือนคล้ายหน่ายปี
โศกพจน์สดเพียงเสียงไห้ กลอนไม่กลมมนหม่นสี โคลงกาพย์คราบหนาราคี เหนื่อยหนีหนักนั้นนั่นนาน
ครากรำคร่ำกราวคราวก่อน โรยอ่อนไร้อับขับขาน เกินแรงแข็งรื้นชื่นบาน ไหนผ่านเนิ่นพับอับจน
หากว้างหนกวีหนีไม่ เปรียบไรแปลกหลงดงสน ยิ่งหนีรี่วิ่งยิ่งวน ไหนพ้นหนีพื้นผืนกวี ฯ
พรายม่าน ๐๓.๐๕.๖๑
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, ชลนา ทิชากร, Black Sword, รินดาวดี, น้ำหนาว, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, หนูหนุงหนิง, กุพชกะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เนิน จำราย
|
Permalink: Re: โลกย์
.
ขอคำ
เสียงเพรียกเรียกอยู่รู้ว่า ฉันทาคลอใกล้ใช่หนี รับรู้จิตจินต์วาจี ยินดีนำเรียนเขียนกลอน
หน่ายเบื่อเรื้อนักพักบ้าง ถึงร้างคำคลายถ่ายถอน รำคาญหากแม้นแคลนคลอน ใบบอนน้ำกลิ้งจริแท้
ใบบัวน้ำกลิ้งจริงไหม ร่ำไรถูกว่าด่าแม่ ใบบอนใบบัวกลัวแพ้ แน่วแน่คือใจให้กัน
ฟ้าผ่านดินพ้นหนไหน น้ำใจเพาะปลูกผูกมั่น บัว บอนย้อนคิดเผ่าพันธุ์ เหมือนกันก่อก้านต้านลม
รับแสงสังเคราะห์เหมาะแล้ว กิ่งแก้วก้านทองปองผสม ขาดเหลือเผื่อแผ่อารมณ์ สัมพันธ์สังคมผูกพัน
เขียนเถิดแก้วใส่ในความ งดงามล้ำเลิศเทิดขวัญ สุขทุกข์ไปด้วยช่วยกัน ที่นั่นที่นี้มีให้ร้อย...
เนิน จำราย
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, Black Sword, กร กรวิชญ์, รพีกาญจน์, หนูหนุงหนิง, ชลนา ทิชากร, ปลายฝน คนงาม, ฟองเมฆ, กุพชกะ, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เนิน จำราย
|
Permalink: Re: โลกย์
โลก..หมุน
ทิ้งความคิดปิดไว้ได้อะไร ดาบอยู่ในซองฝักคมมักกร่อย ฉันทลักษณ์ศักดิ์ศรีกี่มากน้อย ควรปลดปล่อยบอกความไปตามจำ
บ้านหลังนั้นฝันถึงคำนึงหา กาลเวลากลืนกินสิ้นเช้าค่ำ คราวพี่น้องข้องชอบตอบประจำ เลิกย้อนคำรับรู้หรือดูดาย
ยังกลมเกลียวเชี่ยวมั่นยากผันแปร เล็งลองแลความครบคำรบหมาย ห่อนหลีกเร้นเช่นไรไม่กลับกลาย คำไหนคลายรับรู้กอบกู้อิง
แม้นผิดมั่งพลั้งพลาดตัดขาดหรือ ยังนับถือรับรู้เป็นครูมิ่ง ความมากมายหลายคำยังจำจริง ขอเพียงสิ่งเดียวคืออย่าถือคำ
เนิน จำราย
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : หนูหนุงหนิง, ชลนา ทิชากร, ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, ฟองเมฆ, กุพชกะ, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, รพีกาญจน์, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|