ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

แรงใจ

     หนึ่งชีวิต หมุนเวียน เปลี่ยนตามกาล
บ้างเบิกบาน มีสุข ทุกข์โศกศัลย์
ล้วนผันแปร ตามกิจวัตร ประจำวัน
เป็นอนันต์ กฎแห่งกรรม นำชีวา
     ทุกเช้าค่ำ ยึดมั่น ประจำใจ
ไม่ทำร้าย ผู้ใด เสน่หา
พร้อมเสริมสร้าง สิ่งดี สุรมรรคา
เพื่อนำพา ประชาไทย ให้ยืนยง
     ได้แต่เพียง รังสรรค์ วรรณกรรม
หวังตอกย้ำ ทำความดี ดังประสงค์
อนุรักษ์ ผืนพนา ให้มั่นคง
อยู่ดำรง คงอยู่ คู่แดนไทย
     ทุกเวลา นาที ที่มีอยู่
ยืนหยัดสู้ ด้วยอักษรา สมาสัย
ทั้งโคลงฉันท์ กาพย์กลอน สะท้อนไพร
เป็นแรงใจ เหล่าผู้กล้า วนาชน

คนเรียนไพร
๒ พฤษภาคม ๒๕๖๘

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

สุขสันต์วันเกิด

     ถือกำเนิด เกิดบน แผ่นดินไทย
เพื่อสร้างไพร ดำรงไว้ เป็นสักขี
สานุศิษย์ มากล้น ล้วนคนดี
ป่าพงพี พัฒนา มาได้ไกล
     ผลิตผล สร้างงาน วิชาการ
จิตวิญญาณ แน่นหนัก ดั่งไศล
ปณิธาน คงมั่น ก้าวต่อไป
เพื่อป้าไทย ดำรงอยู่ คู่นิรันดร์
     สร้างกลไก ฟันเฟือง ประเทืองรุ่ง
ด้วยหมายมุ่ง คงไว้ ด้วยไพรสัณฑ์
วนกร รักษ์พนา ทุกคืนวัน
ร่วมฝ่าฟัน ภยันตราย เมื่อภัยมา
     วนศาสตร์ สร้างคน คนสร้างชาติ
ป่าวประกาศ ทั่วไทย ไพรรักษา
ให้อยู่ยง คงมั่น คู่โลกา
ตราบดินฟ้า ล่มสลาย มลายไป

คนเรียนไพร
๑ พฤษภาคม ๒๕๖๘
หมายเหตุ วันครบรอบ ๘๙ ปี คณะวนศาสตร์

(ต่อหน้า  ๘/๒๘) ๓๐.สังคีติสูตร

(๔๙) อนุตตริยะ ๓ อย่าง คือ ทัสสนานุตตริยะ [ความเห็นอย่างยอดเยี่ยม], ปฏิปทานุตตริยะ  [ความปฏิบัติอย่างยอดเยี่ยม], วิมุตตานุตตริยะ [ความพ้นอย่างยอดเยี่ยม]
(๕๐) สมาธิ ๓ อย่าง คือ สวิตักกวิจารสมาธิ [สมาธิที่ยังมีวิตกวิจาร], อวิตักกวิจารมัตตสมาธิ [สมาธิที่ไม่มีวิตก มีเพียงวิจาร], อวิตักกวิจารสมาธิ [สมาธิที่ไม่มีวิตกวิจาร]
(๕๑) สมาธิอีก ๓ อย่าง คือ สุญญตสมาธิ [สมาธิที่ว่างเปล่า], อนิมิตตสมาธิ [สมาธิที่หานิมิตมิได้], อัปปณิหิตสมาธิ   [สมาธิที่หาที่ตั้งมิได้]
(๕๒) โสเจยยะ ๓ อย่าง คือ กายโสเจยยะ [ความสะอาดทางกาย], วจีโสเจยยะ [ความสะอาดทางวาจา], มโนโสเจยยะ [ความสะอาดทางใจ]
(๕๓)โมเนยยะ ๓ อย่าง คือกายโมเนยยะ [ธรรมที่ทำให้เป็นมุนีทางกาย], วจีโมเนยยะ [ธรรมที่ทำให้เป็นมุนีทางวาจา], มโนโมเนยยะ [ธรรมที่ทำให้เป็นมุนีทางใจ]
(๕๔) โกสัลละ ๓ อย่าง คืออายโกสัลละ [ความเป็นผู้ฉลาดในเหตุแห่งความเจริญ], อปายโกสัลละ [ความเป็นผู้ฉลาดในเหตุแห่งความเสื่อม], อุปายโกสัลละ [ความเป็นผู้ฉลาดในเหตุแห่งความเจริญและความเสื่อม]
(๕๕) มทะ ความเมา ๓ อย่าง คือ อาโรคยมทะ [ความเมาในความไม่มีโรค], โยพพนมทะ [ความเมาในความเป็นหนุ่มสาว], ชาติมทะ [ความเมาในชาติ]
(๕๖)อธิปเตยยะ ๓ อย่าง คือ อัตตาธิปเตยยะ [ความมีตนเป็นใหญ่], โลกาธิปเตยยะ [ความมีโลกเป็นใหญ่] ธัมมาธิปเตยยะ [ความมีธรรมเป็นใหญ่]
(๕๗) กถาวัตถุ ๓ อย่าง คือ (๕๗.๑)ปรารภกาลส่วนอดีตกล่าวถ้อยคำว่า กาลที่ล่วงไปแล้วได้มีแล้วอย่างนี้ (๕๗.๒)ปรารภกาลส่วนอนาคตกล่าวถ้อยคำว่า กาลที่ยังไม่มาถึงจักมีอย่างนี้ (๕๗.๓) ปรารภกาลส่วนที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าในบัดนี้ กล่าวถ้อยคำว่ากาลส่วนที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าบัดนี้เป็นอยู่อย่างนี้
(๕๘) วิชชา ๓ อย่าง คือ (๕๘.๑)บุพเพนิวาสานุสสติญาณวิชชา [วิชชาคือความรู้จักระลึกชาติในก่อนได้] (๕๘.๒)จุตูปปาตญาณวิชชา [วิชชาคือความรู้จักกำหนดจุติ และอุปบัติของสัตว์ทั้งหลาย] (๕๘.๓)อาสวักขยญาณวิชชา [วิชชาคือความรู้จักทำอาสวะให้สิ้นไป]
(๕๙) วิหารธรรม ๓ อย่าง คือ ทิพยวิหาร [ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของเทพดา], พรหมวิหาร [ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของพรหม], อริยวิหาร [ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของพระอริยะ]
(๖๐) ปาฏิหาริยะ ๓ อย่าง คือ อิทธิปาฏิหาริยะ  [ฤทธิ์เป็นอัศจรรย์], อาเทสนาปาฏิหาริยะ [ดักใจเป็นอัศจรรย์] อนุสาสนีปาฏิหาริยะ [คำสอนเป็นอัศจรรย์]
ธรรมหมวด ๔ มี= รวม ๕๐ เรื่อง ได้แก่
(๑)สติปัฏฐาน ๔ อย่าง คือ (๑.๑)พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ พึงกำจัดอภิชฌา และโทมนัส ในโลกเสียได้ (๑.๒)พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ พึงกำจัดอภิชฌา และ โทมนัสในโลกเสียได้ (๑.๓)พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ พึงกำจัดอภิชฌา และ โทมนัสในโลกเสียได้ (๑.๔) พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียรมีสัมปชัญญะ มีสติ พึงกำจัดอภิชฌา และ โทมนัสในโลก
(๒)สัมมัปปธาน ๔ อย่าง คือ ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ยังฉันทะให้เกิด พยายามปรารภ ความเพียร (๒.๑)ประคองจิต ตั้งใจเพื่อความไม่เกิดขึ้น แห่งธรรมที่เป็นบาปอกุศลที่ยังไม่เกิด (๒.๒)ประคองจิต ตั้งใจเพื่อละธรรมที่เป็น บาปอกุศลที่เกิดขึ้นแล้ว (๒.๓)ประคองจิต ตั้งใจเพื่อความบังเกิดขึ้น แห่งธรรมที่เป็นกุศลที่ยังไม่เกิด (๒.๔)ประคองจิต ตั้งใจเพื่อความตั้งมั่น ไม่เลือนลางจำเริญยิ่ง แห่งธรรมที่เป็นกุศลที่บังเกิดขึ้นแล้ว
(๓) อิทธิบาท ๔ อย่าง ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญอิทธิบาท  ประกอบด้วย ฉันทสมาธิปธานสังขาร, วิริยสมาธิปธานสังขาร, จิตตสมาธิปธานสังขาร และ วิมังสาสมาธิปธานสังขาร
(๔) ฌาน ๔ อย่าง ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
(๔.๑)สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกมีวิจาร มีปีติและสุข เกิดแต่วิเวกอยู่ (๔.๒)บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต ในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตก วิจารสงบไป ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและ สุข เกิดแต่สมาธิอยู่ (๔.๓)มีอุเบกขา มีสติมีสัมปชัญญะเสวยสุข ด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติย-ฌาน ที่พระอริยทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข (๔.๔) บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุข ละทุกข์ และดับโสมนัส โทมนัส ก่อนๆ ได้มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติ บริสุทธิ์อยู่

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

เส้นทางบรรลัย

     เป็นเทวา หรือว่า พญามาร
เที่ยวรังควาน พงไพร ไร้สุขสันต์
ทั้งยึดถือ ครอบครอง ผองอรัญ
สร้างไหวหวั่น ทั่วแดนดิน ถิ่นไพรงาม
     อิทธิพล แสนยิ่งใหญ่ ในท้องถิ่น
รุกทำกิน กว้างไกล ไร้เกรงขาม
ทำลายล้าง ผืนพนา ทั่วเขตคาม
ระบือนาม บ้านใหญ่ ไร้กังวล
     ได้เวลา พัฒนา เรื่องเลวทราม
ทั่วเขตคาม การเมือง เรื่องฉ้อฉล
หวังตำแหน่ง รัฐมนตรี ครองมณฑล
ด้วยหวังผล คืนทุน หนุนกำไร
     ประเทศชาติ ผืนพนา พาล่มจม
สร้างขื่นขม ทั่วไทย ไร้สดใส
วัฏจักร วนเวียน เช่นนี้ไป
ความบรรลัย ไม่หลุดพ้น จนวันตาย

คนเรียนไพร
๓๐ เมษายน ๒๕๖๘