(ต่อหน้า ๔/๒๘) ๓๐.สังคีติสูตร
๖๓."ใฝ่ในธรรมโรจน์"............สันโดษพอ"ครัน
"ตั้งใจริเพียร"มั่น......................."สติแน่วและปัญญา"
๖๔.สารีบุตรแจงธรรม............หลายล้ำสิบนา
จำนวนหนึ่งก็มีหนา...................ทำเรื่องกะสัตว์ตรง
๖๕.ธรรมสองจำนวน.............ถ้วนสามสิบบ่ง
ธรรมสามเจาะมียง...................ก็ริรวมปะหกสิบ
๖๖.ธรรมสี่มีรวม....................ร่วมห้าสิบลิบ
ธรรมห้าเลาะ"ยี่สิบ"..................และฉหกซิได้ตรอง
๖๗.ธรรมหกมีรวม.................ร่วมยี่สิบสอง
ธรรมเจ็ดก็มีครอง....................พหุเรื่องลุสิบสี่
๖๘.ธรรมแปด,แปดเรื่อง........ธรรมเปรื่องเก้ามี
รวมหกซิชัดคลี่........................ก็เจาะเท่าสิธรรมสิบ
๖๙.สารีบุตรบ่ง.....................พุทธ์องค์สอนยิบ
ธรรมหลายฉะนี้กริบ................เหมาะลุสังคายนา
๗๐.เพื่อพรหมจรรย์สงฆ์........ได้ยงยืนหนา
หลีกเลี่ยงวิวาทมา....................มิพินาศสลายไป
๗๑.คราพุทธเจ้าตื่น...............ตรัสชื่นชมไข
สารีฯซิกล่าวไซร้......................ปริยายสิดีแท้
๗๒.สงฆ์หลายยินดี................ชมคลี่แล้วแล
สารีฯเสาะหาแน่........................ลุกระจ่างและชัดเจน ฯ|ะ
แสงประภัสสร
ที่มา : ๑)สุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ ทีฆนิกาย ปาฏิกวัคค์ พระไตรปิฎกสำหรับประชาชน หน้า ๓๖๔ -๓๖๖
๒)สังคีติสูตร
http://anakame.com/page/1_Sutas/1100/1124.htmปาวา=เมืองปาวา
จุนทะ=บุตรนายช่างทอง
มัลล์=มัลลกษัตริย์
สารีฯ=พระสาริบุตร พระอัครสาวกเบื้องขวา ของ พระโคดมพุทธเจ้า
เรา=หมายถึงพระพุทธเจ้า
นิครนนาฏ์ฯ=นิครนถ์นาฏบุตร เป็นเจ้าลัทธิคนหนึ่งในจำนวนครูทั้ง ๖ มีคนนับถือมาก มีชื่อเรียกหลายอย่าง เช่น วรรธมานบ้าง พระมหาวีระบ้าง และเป็นต้นศาสนาเชน ซึ่งยังมีอยู่ในประเทศอินเดีย
สังคาย์ฯ=สังคายนา
ธรรมมีประเภทละ ๑=มีรวม ๒ เรื่อง (๑)สัตว์ทั้งหมดตั้งอยู่ได้เพราะอาหาร อาหารเป็นปัจจัยค้ำจุนรูปธรรมและนามธรรมทั้งหลาย, เครื่องค้ำจุนชีวิต, สิ่งที่หล่อเลี้ยงร่างกายและจิตใจ ทำให้เกิดกำลังเจริญเติบโตและวิวัฒน์ได้ แยกเป็น (๑.๑)กวฬิงการาหาร -อาหารคือคำข้าว ได้แก่ อาหารสามัญที่กลืนกินดูดซึมเข้าไป หล่อเลี้ยงร่างกาย (๑.๒)ผัสสาหาร อาหารคือผัสสะ ได้แก่ การบรรจบแห่งอายตนะภายใน อายตนะภายนอก และวิญญาณ เป็นปัจจัยให้เกิดเวทนา พร้อมทั้งเจตสิกทั้งหลายที่จะเกิดตามมา (๑.๓)มโนสัญเจตนาหาร -อาหารคือมโนสัญเจตนา ได้แก่ ความจงใจ เป็นปัจจัยแห่งการทำ พูด คิด ซึ่งเรียกว่ากรรม เป็นตัวชักนำมาให้เกิดปฏิสนธิในภพทั้งหลาย (๑.๔)วิญญาณาหาร -อาหารคือวิญญาณ ได้แก่ วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป (๒)สัตว์ทั้งปวงดำรงอยู่ได้เพราะสังขาร (อวิชชา ตัณหา กรรม อาหาร)
