- กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ -

กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
• กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ (กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒) ^คลิก
• กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖ (กาพย์ขับไม้) ^คลิก

- กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ -

   กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ในวรรณกรรมเก่าบางเรื่องอาจเขียนกำกับไว้แค่ว่า “๒๘” เฉย ๆ

๑.) รูปแบบของกาพย์สุราคนางค์ ๒๘

   ๑.๑) จำนวนคำ

   กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ หนึ่งบทจะมี ๗ วรรค
   วรรคละ ๔ คำ เสมอกันทุกวรรค (รวมเป็น ๒๘ คำในหนึ่งบท)
   โดยจังหวะการอ่านจะอ่านทีละ ๒ คำเหมือนกันทุกวรรค

๒.) ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

   ๒.๑) สัมผัสภายในบท

   การร้อยสัมผัสภายในบทของกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นั้น มีดังนี้ (ดูผังด้านบนประกอบ)

   ๑) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ ส่งร้อยสัมผัสไปยัง คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒
   ๒) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ ส่งร้อยสัมผัสไปยัง คำสุดท้ายของวรรคที่ ๕
   ๓) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๕ ส่งร้อยสัมผัสไปยัง คำสุดท้ายของวรรคที่ ๖

   สัมผัสบังคับระหว่างวรรคภายในบทของกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นั้นมีแต่เพียงเท่านี้แค่นั้น
   นอกนั้นผู้เขียนสามารถเพิ่มเติมตามต้องการของตนเองได้ตามเหมาะสม เช่น
   จะเพิ่มใส่สัมผัสระหว่างวรรค ๒ กับวรรค ๓ หรือ ระหว่างวรรค ๔ กับวรรค ๕ ด้วยก็ได้ตามแต่ใจ

   ๒.๒) สัมผัสระหว่างบท

   สัมผัสระหว่างบทของกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นั้น คือ

   คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๓ ของบทถัดไป

๓.) เสียงท้ายวรรค

   เช่นเดียวกับกาพย์ชนิดอื่น ๆ ทั่วไป เสียงท้ายวรรคของกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นั้น ลงได้ทุกเสียงตามความเหมาะสม (เว้นเพียงแต่คำสุดท้ายของแต่ละบท ไม่นิยมลงด้วยเสียงเอกและเสียงโทเพราะความหลุบห้วนของเสียงเวลาอ่านจริง)

   - ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

   ขอผูกดำนาน
   ดำเนินอรรถการ ตำนานเกลากลอน
   เป็นบทย่อมผูก เป็นครูอักษร
   เป็นกาพย์โคลงกลอน ฟัดบทต้นปลาย

   อักขระเป็นหมู่
   สอสามเป็นคู่ ไม้ม้วนไม้มลาย
   ไม้เอกไม้โท เป็นคู่หมู่หมาย
   ปรฏิหารปรกาย ฝนทองฟองมัน
   ( จินดามณี)

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

   อินศวรนารายณ์
   ฝูงเทพทั้งหลาย ทั่วทั้งจักรวาล
   ตั้งพระธรณี แล้วตั้งชลธาร
   เป็นระลอกฉาดฉาน ฟุ้งเฟื่องไปมา

   อินศวรเป็นเจ้า
   รำพึงแล้วเรา อีกทั้งเทวดา
   จักใคร่ได้พึ่ง อันงามโสภา
   เอาเนื้อหนั่นหนา ตั้งเป็นธรณี
   (นางโภควดีกลอนสวด)

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

   บ่ายเท้าเบี่ยงหนี
   จากบาทวิถี อันคับคั่งคน
   เดินไม่สะดวก กีดพวกร้อนรน
   พาให้ใจตน ร้างรื่นชื่นบาน

   เบื่อต้องคอยหลบ
   กระทั่งกระทบ กระเทือนรำคาญ
   หน่ายเท้าชะงัก กลัวยักษ์กลัวมาร
   ดุ่มหนลนลาน หลากล้วนสวนมา
   (ในเวลา : (แรคำ ประโดยคำ))

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

   โอ้โอ๋นักเลง
   ลืมคำพร่ำเพรง เล่นเบี้ยเสียเมือง
   เริศร้างกลางไพร ห่อนไฝ่ชำเลือง
   ว้าวุ่นขุ่นเคือง คับแค้นแสนใจ

   ทิ้งเมียกลางป่า
   ทรามไวยศัยยา ตัดผ้าพาไป
   สงสารกานดา น้ำตาหลั่งไหล
   อ้างว้างกลางไพร กลัวพิษนานา

   นุ่งผ้าครึ่งผืน
   จาบัลย์วันคืน สอื้นโศกา
   เดิรเปลี่ยวเดียวปลง จิตม่งมองหา
   ห่อนพบภรรดา เปือกฝุ่นขุ่นเคือง
   (พระนลคำฉันท์ : กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.))

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

   พระชวนนวลนอน
   เข็ญใจไม้ขอน เหมือนหมอนแม่นา
   ภูธรสอนมนต์ ให้บ่นภาวนา
   เย็นค่ำร่ำว่า กันป่าไภยพาล

   วันนั้นจันทร
   มีดารากร เป็นบริวาร
   เห็นสิ้นดินฟ้า ในป่าท่าธาร
   มาลีคลี่บาน ใบก้านอรชร
   (กาพย์พระไชยสุริยา : (สุนทรภู่))

   สังเกตว่าคำประพันธ์ของท่านสุนทรภู่นั้น ไม่ว่าจะเป็นประเภทใด ก็มักจะใส่สัมผัสในสัมผัสนอกร้อยกันเป็นลูกโซ่ตลอดทั้งสิ้น อันเป็นรูปแบบเฉพาะตัวของท่าน

   บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

   • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
      • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์ ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
   • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ - (อ่าน 24630 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้