- กาพย์วาสุกรี ๑๒ (กาพย์นางฟ้า ๑๒) -

          กาพย์วาสุกรี ๑๒   หรือกาพย์นางฟ้า ๑๒  เป็นกาพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นมาโดยท่านคมทวน คันธนู (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร)  โดยอิงจากวรรคสองและสี่ของกาพย์ยานี มาทำกรรมวิธีใหม่ในลีลาเก่า ที่เรียบง่ายแต่หนักแน่นนัก

๑.)  รูปแบบของกาพย์วาสุกรี ๑๒

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์วาสุกรีหนึ่งบท จะมี ๒ บาท
                แต่ละบาทแบ่งเป็น ๒ วรรค  วรรคละ ๖ คำ (รวมเป็น ๑๒ คำในหนึ่งบาท)

                โดยแต่ละวรรค  จะแบ่งจังหวะการอ่านเป็น   ๓+๓  เหมือนกันทุกวรรค

๒.)  ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

          ๒.๑)   สัมผัสสำคัญภายในบท

                - คำสุดท้ายของวรรคแรก   ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๓   ของวรรคที่ ๒
                - คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒   ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓

                ส่วนวรรคที่ ๔   ให้เป็นอิสระ
                แต่หากเนื้อความอำนวย  คำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓ ของวรรคนี้  สามารถรับสัมผัสจากคำท้ายของวรรคที่ ๓ ได้เช่นกัน (พึงสังเกตจากตัวอย่างคำประพันธ์ด้านล่าง)

          ๒.๒)   สัมผัสระหว่างบท

                คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๒ ของบทต่อไป

๓.)  เสียงท้ายวรรค

                สำหรับกาพย์วาสุกรีนั้น  ท้ายวรรคแรกลงได้ทุกเสียงตามความเหมาะสม
                ท้ายวรรคสอง ลงด้วยเสียงสามัญเท่านั้น
                ท้ายวรรคสาม และวรรคสี่  ลงด้วยเสียงสามัญ ตรี จัตวา แต่เน้นเสียงจัตวาเป็นหลัก (พึงสังเกตจากตัวอย่างคำประพันธ์ด้านล่าง)
                

- ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

จากตัวอย่างคำประพันธ์  จะเห็นเด่นชัดทั้งการสัมผัสและเสียงท้ายวรรคดังกล่าวไปข้างต้น

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ เมื่อต่อสู้ /ศัตรูทราม                 อย่าผลีผลาม /จงพลิกแพลง
เย็น,พลบ,สาย /ต้องพรายแสง      ที่พลีสร้าง /ไม่ร้างสาย
๐ พรั่งพรูสาด /ห้ามขาดสูญ         แจ้งจำรูญ /เห็นรอบราย
ไหววับวาม /เต็มความหมาย        เต็มวาบวับ /แบกรับไหว
๐ สร้างสั่งสมสังคมค่า                 สร้างคนกล้าทุกใกล้ไกล
ความแค้นคับพร้อมขับไข             แล้วขานขับเต็มคับเคือง
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ ถือศรัทธาอย่าล้าถอย              ถือใจร้อยอย่ารวนเร
ถือคว้าไขว่อย่าไขว้เขว                 ถือถ่ายทอดอย่าถอดถอน
๐ เหนือทุกยามเหนือหยามหยัน   เหนือมุ่งมั่นเหนือม้วยมรณ์
เหนือท้ายสุดเหนืออนุสรณ์           คล้ายอาภรณ์คลุมอาภัพ
๐ ข้ามทุกให้ข้ามไร้เห็น                ข้ามฆ่าเข่นข้ามไสขับ
ข้ามผิดถูกข้ามทุกทัพ                   ข้ามแตกดับข้ามดวงดาว ?   
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ มีพิษภัยอย่าใฝ่พึ่ง                   ยากเข็ญจึงเห็นจริงจัง
มีชีวีต้องมีหวัง                            ตราบตัวเราเพียรเฝ้ารู้
๐ เรียนชีวิตพร้อมผิดหวัง             ผิดทุกครั้งเพื่อเป็นครู.
ไรัร่ำรวยไร้สวยหรู                        แต่เราหรือย่อมคือเรา
๐ หัามอ่อนแอห้ามแพ้อีก             พรัอมลุกฉีกปัญญาเชาวน์
กี่ร้อนแผดกี่แดดเผา                     ยิ่งเผายิ่งยิ่งนิ่งเย็น
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ โลกแล้งแห้งสรรแบ่งให้            สายน้ำใจไม่จางเจือ
หลั่งล้นหล้าเมตตาเหลือ              เพื่อแผ่ผาย ผู้พ่ายแพ้
๐ ยืนยงสัตย์ยืนหยัดสู้                 ยิ่งโดนหลู่ยิ่งดูแล
ทุกพลั้งพลาดทุกบาดแผล            เผื่อแผ่เพื่อแผ่เผื่อพร้อม
๐ สร้างดาวดวงเต็มสรวงดาว       หยัดยืนยาวหยัดยินยอม
รู้มอบให้ลรรไมหอม                     ล้อมใสสรรพหลอมซับทรวง
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ เมื่อไร้แสงธรรมแจ้งส่อง           แผ่นภูมิทองหรือทนทาน
เมื่อเมินยินจิตวิญญาณ               ฤารู้เพรียกสำเหนียกพลี
๐ เมื่อไร้ศักดิ์ศรีนักสู้                    ย่อมเหลืออยู่คำย่ำยี
เฉกบางสัตว์แสนบัดสี                  เป็นผียังลับหลังหยาม
๐...คิดถี่ถ้วนคือทวนถือ                รอบรู้คือ โล่เขนทาม
ย้ำสัตย์ซื่อคือแก้วสาม                  นำข้ามด้าวเหนือดาวดึงส์
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ เรามีฝันรอฟันฝ่า                     มีตำราตกแต่งรอย
มีง้ำเงาเติมเหงาหงอย                 หรือคล้อยคร้ามคลานตามโขลง
๐ เราฝ่าฟันเพราะฝันใฝ่               สานสายใยสานสายโยง
จิตร้อนเร่งจักเหรงโหรง                จากเรือนร้อยจักร่อยหรอ
๐ หมดวันวัยมาไหวหวั่น              หวังรายวันคอยรอวอ
ครั้นขัดข้องร่ำร้องขอ                    ต่อทวยเทพสมเสพทิพย์
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ ทุกข์โถมถาใช่อาถรรพ์             เลิกงงงันหรืองงงวย
เร่งรักชีพเร่งรีบฉวย                     รู้เท่าทันอาถรรพ์โถม
๐ รวมร่างเงารับเหงาเงียบ           กุมราบเรียบกลางรันโรม
กุมกำแหงกุมแรงโหม                  ทุกถอยเท้ากุมก้าวถึง
๐ ทุกมืดหมองมั่นมองหมาย        รับรู้ตายอันตราตรึง
เหื่อ,เลือดเน้นไหลเป็นหนึ่ง           บรรสบสานแสนล้านทรวง
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ ใครถือเงินถือเพลินงาบ            ถึงจิตหยาบใจยับเยิน
ไม่มีสั้นเสียงสรรเสริญ                 เกินเสียงแส่เซ็งแซ่ซ้อง
๐ ทัพนายเงินฉวยเดินงัด             ท้องคลังรัฐครอบเรืองรอง
เรียงคิวเข้าเป็นเจ้าของ                คล่องคึกคักครองอักโข
๐ ทวยคนไทยถึงไร้ที่                   ทนเสียดสีทั้งหิวโซ
แถมง่อนแง่นไม่แหงนโง               โง่ง่ามงุ่มหงิมหงุมง้ำ
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ ยามเลื่อนลอยอย่าถอยหลัง     จงวาดหวัง ท่ามวังเวง
แม้กามหุ้มเกมกุมเหง                  เร่งหยัดสู้ หยัดอยู่สม
๐ คิดให้ไกล เห็นให้กว้าง             ถึงจุดต่างฟ้ากับตม
เพ่งพันธุ์เผ่าผ่านเผ้าผม                ล้วนสมมุติสมหมุดเหมือน
๐ ทิ้งมายา ตราหยันหยาม           ทิ้งตัดตามตัวติดเตือน
ทิ้งฉากช่องช่ำชองเฉือน                ทิ้งกลากเกลื้อน กล่นเเกลื่อนกลวง
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ ใช่ย่ำแย่ถ้าแปรยุค                   ต้องกล้าลุกแล้วกล้าลอง
ฝีนานนมควรบ่มหนอง                 มองถ้วนเพื่อถึงเนื้อแผล
๐ ทุกรังเรื้อเหมือนเนื้อร้าย           พิษหลากหลายเพ่งเล็งแล
รู้สืบเสาะบนเบาะแส                   แม้มืดหนมุ่งค้นหา
๐ ให้รู้แจ้งเห็นแรงจิต                   เชื่อมต่อติดแรงเมตตา
กี่ฉากชุดกี่ปุจฉา                          จักจ้าแสงใจแจ้งซับ
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ อย่าท้อถอยถึงรอยเท็จ            ที่หมกเม็ดแถมโมเม
มุ่งคว้าไขว่ห้ามไขว้เขว                ขวางเล่ห์เหลี่ยมโหดเหี้ยมเหลือ
๐ ลองไล่คิดพินิจไข                     ล้างคราบไคลคราบคลุมเครือ
แล้วเข้าถึงกลทึ้งเถือ                    ถึงเนื้อแท้ถ้อยแถถู
๐ ถึงเจ็บปวดร้าวรวดปิ้ม-             ปวดปร่ายิ้มหยันมฤตยู
ต้องเห็นหาเต็มตาหู                     ให้เห็นค้นหาต้นเค้า
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ แสนศึกสู้ รู้เรียนรับ                  ถูกถมทับ ถูกทิ่มแทง
อย่าหยุดยอมพร้อมผาดแผลง      แรงพันพาดรุกผาดโผน
๐ รู้ทางหนีรู้ทีนิ่ง                          รู้แข็งยิ่งยิ่งอ่อนโยน
รู้ถอดขั้วถอดหัวโขน                     รู้โคนคู่จักรู้ขุน
๐ รู้องอาจใช่อาจอุก                     รู้โดยรุกด้วยการุณย์
รู้ห้ำหั่นไม่หันหุน                          คุณจักไร้หากไม่รู้
                                                      (คมทวน คันธนู)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

๐ เตรียมต่อสู้ศัตรูสรรพ               อย่าหลงหลับหรือหลงเลย
พ่างภูผาต้องผ่าเผย                     เหนือภัยะวาตใช่หวาดไหว
๐ เตรียมต่อสู้ศัตรูทราม               อย่าครั่นคร้ามเขลาคราบไคล
แรงลึกเล่ห์ชะเลไหล                    ไม่ฟั่นเฟือนเท่าเพื่อนแฝง
๐ เตรียมต่อสู้ศัตรูอสัตย์่               รวบรวบรัดอย่าราแรง
ถือสัตย์ซื่อคือถือแสง                    แจ้งส่องทางสรรค์สร้างทิศ
                                                      (คมทวน คันธนู)


บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
 - Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก