- กาพย์ดอกฝน ๑๓ -

                กาพย์ดอกฝน     เป็นกาพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยท่านศิวกานท์  ปทุมสูติ  ที่พัฒนาจากกลอนหัวเดียวของกลอนเพลงพื้นบ้านภาคกลาง  และการพิจารณาธรรมชาติยามเวลาฝนตก  โดยนำใช้ครั้งแรกในกวีนิพนธ์  “เสียงปลุกยามค่ำคืน”  ปี ๒๕๔๑  และในงานกวีนิพนธ์ต่าง ๆ ต่อมา

๑.)  รูปแบบของกาพย์ดอกฝน ๑๓  (ดูผังด้านบนประกอบ)

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์ดอกฝน หนึ่งบทจะมี ๓  วรรค

               วรรคแรกมี  ๕  คำ
               วรรคที่สองมี  ๕  คำ .......... วรรคที่สามมี  ๓  คำ

               (รวมเป็น ๑๓ คำในหนึ่งบท)

               โดยแต่ละวรรค จะแบ่งจังหวะการอ่านเป็น

               ๓ - ๒
               ๓ - ๒ .............. ๓

๒.) ลักษณะการส่งสัมผัส  (ดูผังด้านบนประกอบ)

           - สัมผัสภายในบท -

คำสุดท้ายของวรรคแรก  ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒
สัมผัสสำคัญมีแต่เพียงเท่านี้

           - สัมผัสระหว่างบท -

หากแต่งมากกว่า ๑ บท
ให้คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่  ๓  ของบทต่อไป


- ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

       - กาพย์ดอกฝน ๑๓ -
         (พ่อ แม่ และข้า)

       นกเอี้ยงดำ/เอี้ยงด่าง
       โฉบลงพื้น/ดินพลาง            /ตามทางไถ

       จิ้งหรีดแมลง/แมงดิน
       เมื่อดินพลิก/จิกกิน             /กันอิ่มไป

       แม่หาบข้าว/มาส่ง
       เลือกที่วาง/ล้อมวง             /ตรงร่มไม้

       ปลดควายพักกินหญ้า
       เราก็ต่างโอชา                     ข้าวนาใน
       หอมกลิ่นทุ่งกลิ่นทิพย์
       น้ำพริกผักแว่นดิบ               ก็หอมได้
       ทั้งหอยโข่งหอยขม
       เผาไฟจิ้มพริกสม                 อร่อยใจ
      "หนูไถนาได้แล้ว
       พรุ่งนี้พ่อไม่แคล้ว            ต้องเพิ่มไถ"
       ข้ายิ้มย่องอวดพลาง
       แม่และพ่อยิ้มกว้าง             อย่างภูมิใจ
       ................ ฯลฯ ................
                                            (เสียงปลุกยามค่ำคืน : ศิวกานท์ ปทุมสูติ  (๒๕๔๑))

       - กาพย์ดอกฝน ๑๓ -
         (หลุมกลของพ่อ)

       ปลายเดือนยี่น้ำลด
       พระอาทิตย์ทรงกลด            รัศมี
       ลมข้าวเบาพัดผ่าน
       หอมข้าวใหม่ในลาน             นวดนาปี
       งามข้าวหนักในหนอง
       บ่มรวิสีทอง                          อยู่รอที
       จนน้ำขอดเพียงเข่า
       ปลาในหนองตอดข้าว            รวงวารี
       พ่อชวนข้าคว้าไห
       เลือกเอาใบใหญ่ใหญ่             ไม่ช้าที
       ไปอ้ายหนูไปนา
       ไปทำหลุมล่อปลา                  หนองนาปี
       พ่อจะสอนเอ็งทำ-
       หลุมเรียกปลาจากน้ำ             แหละปีนี้
       พ่อแบกไหขึ้นบ่า
       แล้วส่งเสียมให้ข้า                   บอกวิธี
       ................ ฯลฯ ................
                                           (ข้าวเม่ารางไฟ : ศิวกานท์ ปทุมสูติ  (๒๕๔๔))

บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก