กลบทวิสูตรสองไข

                   จาก  "ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ " โดยพระองค์เจ้าคเนจร (กรมหมื่นอมเรนทรบดินทร์)
                    

                                              ๐-------------------------๐         
                                               แสวงสวาดิ์มาดมิตรสนิทสนอง
                                              ไม่เว้นไม่วายหมายถวิลประคิ่นประคอง   
                                              สมานสมักรักน้องประลองประโลม

                                              แต่ปางแต่ไปไกลตานิรานิราษ   
                                              ก็ค้างก็ขาดคู่คิดเชยชิดเชยโฉม
                                              ให้เหนให้หวงทรวงประดุจจะทรุดจะโทรม   
                                              เพราะทุกข์เพราะโทมนัสถึงคะนึงคะเน

                                              จะพากจะเพียรเวียนสวาดิ์ที่มาดที่หมาย   
                                              ดังเวียนดังว่ายวังวนระหนระเห
                                              ระหวยระหายสายน้ำชล่ำชเล      
                                              ยิ่งว้ายิ่งเหว่หวั่นจิตร์จะปลิดจะปลง

                                              จึงเอื้อนจึงอ้อนวอนรักประดักประเดิด   
                                              อย่าเหินอย่าห่างร้างเริดประเสริฐประสงค์
                                              ไม่เสไม่แสร้งแจ้งรักษประจักษ์ประจง   
                                              จะขอจะคงเคียงข้างจนวางจนวาย

                                              ถนับถนอมกล่อมเกลี้ยงเปนเที่ยงเปนแท้   
                                              ไม่ห่างไม่แหห้องน้องอย่าหมองอย่าหมาย
                                              เสงี่ยมสงวนชวนเชยสเบยสบาย      
                                              ไม่คลาดไม่คลายเคล้าคลอละออละออง

                                              ซึ่งกล่าวซึ่งกลอนซ้อนซับประดับประดิษฐ   
                                              ประสมประสิทธิ์สำเนียงเปนเสียงเปนสอง
                                              ให้ชื่อให้เช่นเปนระเบียบทำเนียบทำนอง   
                                             วิสูตรทองสองไขไว้นามเอย ฯ   


                         (พระองค์เจ้าคเนจร (กรมหมื่นอมเรนทรบดินทร์) : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)


            พิจารณาเห็นว่า ที่เพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ
           ๑.) กำหนดให้ทั้ง ช่วงหน้า และ ช่วงหลัง ของกลอนในแต่ละวรรคมี ๔ คำ (ต่างกับกลบทสะบัดสะบิ้งที่มีแค่ช่วงหลัง)
           ๒.) ใน ๔ คำนั้นให้คำที่หนึ่งกับคำที่สามซ้ำกัน และ คำที่สองกับสี่ ให้มีการล้อสัมผัสอักษรกัน
           ๓.) คำสุดท้ายของช่วงกลาง สัมผัสสระกับ คำที่สองของช่วงหลัง ของกลอนในแต่ละวรรค

** กลบทนี้มีปรากฏที่มาเฉพาะตำรากลบท   "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
      • กลบท สะบัดสะบิ้ง ^คลิก
       • กลบท อักขระโกศล ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก