กลบทอักขระโกศล  
                             จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                          ๐ ราชาราชัง นั่งนิ่งฟัง         
                                          วาทาวาทัง สั่งเสียสูญ
                                          เพชฌฆาเพชฌฆาต มาดเมียงมูล      
                                          โกรธนูลโกรธเนตร เดือดดูแดง

                                          ดั่งงูดั่งงอดคนคันตี         
                                          กริ้วทุกกริ้วทันทีไทแสยง
                                          ให้ปล่อยให้ปละช้างชาญแรง      
                                          ซับมันซับมึนแทงทันที

                                          เสนาเสนังแน่นเนาใน                            
                                          รับองค์รับอรรถใส่เศียรศรี
                                          จัดแจงจัดจับช้างชาญดี                               
                                          มืดมนมืดมีมันมาไว

                                          มัดองค์มัดอกแอ่นอกครุฑ         
                                          แทบหลังแทบหลุดไหล่เลื่อนไหล
                                          นาคงนาคินทร์เชื่องฉับไว         
                                          นาโทนาทังใสเสียงเกริ่น

                                          มาแทบมาที่ไทดาบส         
                                          ยกงวงยกงาจดจิตรเหิน
                                          กลัวฤทธิ์กลัวแรงราญฤทธิ์เริน      
                                          กลับเหินกลับหันหนีหน้าจร

                                          เสนาเสนีนำเนื่องกิจ            
                                          กราบทูบกราบไทฤทธิ์รังสร
                                          นรานเรศรู้แรงอ่อน         
                                          จึ่งรอนจึงรัดเร่งรีบว่า

                                          ดูราดูหรูองค์อำมาตย์         
                                          จงเร่งจงรีบราษฏร์เร็วหา
                                          จงแข็งจงขุดพื้นพสุธา         
                                          เปนหลุมเปนเหลี่ยมหนาในกว้าง

                                          จงกองจงก่อเพลิงพลุ่งพลั่ง         
                                          รุ่งโรจน์รุ่งเรืองรังสีสว่าง
                                          ผูกมัดผูกมือเท้าทิ้งขว้าง         
                                          ให้เพลิงให้ผลาญล้างลามกาย ฯ
                                            ๑-------------------๑


กลบทอักขระโกศล   ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๕๘ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
                               พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ  ให้วางเขียนเป็น  "กลอนเจ็ด"

     ๑.) ให้ซ้ำคำที่ ๑ และ ๓ ของกลอนในแต่ละวรรค
     ๒.) ให้สัมผัสอักษรคำที่ ๒ และ ๔ ของกลอนในแต่ละวรรค
     ๓.) ให้สัมผัสอักษรชิดในคำที่ ๕ และ ๖ ของกลอนในแต่ละวรรค (ไม่จำเป็นต้องเป็นอักษรกลุ่มเดียวกับคำที่ ๒ และ ๔)


** กลบทนี้มีที่มาปรากฏเฉพาะในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"  ไม่มีปรากฏใน   "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
       • กลบท สะบัดสะบิ้ง ^คลิก
       • กลบท วิสูตรสองไข ^คลิก

               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก