กลบทมาลินีโสภิต    
                                จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                          ๐ ปะทะปะทัง หวังบุตร จะมาถึง      
                                          จะริจะรึง ลูกจัก ได้รักษา
                                          ถึงตายเปน เหนพักตร์ พระมารดา      
                                          จะปลื้มใจ ชนมา เมื่อวายปราณ

                                          จะได้ใครให้พระอรหัง         
                                          จะพะวะพะวัง พระองค์ น่าสงสาร
                                          จะริจะรึงบุตรสุดรำคาญ         
                                          เมื่อสังขารจักคิดถึงบิตุรงค์

                                          จะได้ทรงภาวนาฤๅหาไม่         
                                          จะปลงจิตรแม่จะได้ดั่งประสงค์
                                          นิจะนิจามามรณ์ชะอ้อนองค์      
                                          พะวิพะวงปลงร่างไว้กลางดร

                                          ลูกเหนแต่โกศทองเรืองรองศรี      
                                          บ่เหนแม่พาทีนุสารสร
                                          ไฉนแม่ให้บุตรสุดอาวรณ์         
                                          จะริจะร้อนเท่าใดไม่ไหวองค์

                                          สกุณสักกุณังได้ฟังเสียง         
                                          ต่างร้องต่างเรียงพฤกษสง
                                          ระทวยถอยพลอยฟังให้งังงง      
                                          เฉงาเงื่องเชื่องทรงจะงงงวย ฯ
                                             ๑-----------------------๑



กลบทมาลินีโสภิต  ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๘๔ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
                              พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ  

         ๑.) ให้ ๓ คำแรกของวรรคสดับ และ วรรครับ (วรรค ๑ และ วรรค ๒) ใช้ น คณะ (ลหุ-ลหุ-ลหุ)  นำหน้า
         ๒.) ให้ ๓ คำแรกของวรรครอง (วรรค ๓) ใช้ ม คณะ (ครุ-ครุ-ครุ)  นำหน้า
         ๓.) ให้ ๓ คำแรกของวรรคส่ง (วรรค ๔) ใช้ ย คณะ (ลหุ-ครุ-ครุ)  นำหน้า
         ๔.) ให้ ๓ คำแรกของต่อไป (วรรค ๕) ใช้ ย คณะ (ลหุ-ครุ-ครุ)  นำหน้า    
                ,จากนั้นวรรคต่อไป ก็ให้วนกลับมาใช้ข้อกำหนดที่ ๑ ไล่ต่อไปเรื่อย ๆ จนจนสำนวนกลอนนั้น

เมื่อนำข้อกำหนดทั้ง ๕ วรรคมารวมกันแล้ว ก็จะกลายเป็นบัญญัติของ  "มาลินีฉันท์ ๑๕"   นั่นเอง

---------------------------------------------------------------------
[ เกร็ด ]   :  มาลินีฉันท์ ๑๕  = (ลหุ-ลหุ-ลหุ-ลหุ-ลหุ-ลหุ-ครุ-ครุ.......ครุ-ลหุ-ครุ-ครุ.......ลหุ-ครุ-ครุ)

                   น  คณะ มาจาก นรา หมายถึง ฟ้า  ประกอบด้วย  ลหุ ๓ เสียงเรียงกัน    ลหุ-ลหุ-ลหุ
                   ม  คณะ มาจาก มารุต หมายถึง ลม ประกอบด้วย ครู ๓ เสียงเรียงกัน     ครุ-ครุ-ครุ
                   ย  คณะ มาจาก ยชมาน หมายถึง พราหมณ์ผู้บูชายัญ ประกอบด้วย       ลหุ-ครุ-ครุ

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"   ไม่มีปรากฏในกลบท  "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
      • กลบท อินทาธิกร ^คลิก
       • กลบท บวรโตฎก ^คลิก
       • กลบท วสันตดิลกวาที ^คลิก
       • กลบท วิกิลิตสทิสา ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

อภิระทมระบมเศร้า
สิริยุพเยาว์...เจ้าคิดห่าง
โอ้ว่าเรียมเหน็บหน่วงทรวงระคาง
เพราะน้องนางเจ้าสลัดตัดสัมพันธ์

ประหนึ่งเปลวเพลิงกาฬ...ผลาญชีวิต
สติวิปริต...แทบคิดสั้น
จะตริจะตรึกใด....ไม่รู้มัน
เคืองลาวัณย์...ยิ่งนัก..."คนรักลวง"

ศรีเปรื่อง
๒๐ พ.ย. ๒๕๕๖