Username:

Password:


  • บ้านกลอนน้อยฯ
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> ห้องเรียน >> ห้องศึกษา กาพย์ โคลง ร่าย >> - กาพย์โกสุม ๒๔ -
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: - กาพย์โกสุม ๒๔ -  (อ่าน 9567 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Black Sword
ผู้บริหารเว็บ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10561


เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ


| |
- กาพย์โกสุม ๒๔ -
« เมื่อ: 12, พฤษภาคม, 2564, 12:29:03 AM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: - กาพย์โกสุม ๒๔ -

                         - กาพย์โกสุม ๒๔ -

          กาพย์โกสุม ๒๔   เป็นกาพพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นมาโดยท่านคมทวน คันธนู (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร)  ซึ่งปรากฏผ่านงานกวีของท่านหลายต่อหลายชิ้น

๑.)  รูปแบบของกาพย์โกสุม ๒๔

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์โกสุมหนึ่งบทจะมี ๘  วรรค    วรรคละ ๓ คำ  (รวมเป็น ๒๔ คำในหนึ่งบท)

๒.)  ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

          ๒.๑)   สัมผัสภายในบท

                คำสุดท้ายของวรรคแรก   ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๑ (หรือ ๒)   ของวรรคที่ ๒
                คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒   ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓
                คำสุดท้ายของวรรคที่ ๕   ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๑ (หรือ ๒)   ของวรรคที่ ๖
                คำสุดท้ายของวรรคที่ ๖   รับสัมผัสจากคำสุดท้ายของวรรคที่ ๔
                คำสุดท้ายของวรรคที่ ๖   ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๗

          ๒.๒)   สัมผัสระหว่างบท

                คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๔ ของบทต่อไป

๓.)  เสียงท้ายวรรค

                เช่นเดียวกับกาพย์ชนิดอื่น ๆ ทั่วไป เสียงท้ายวรรคของกายพ์โกสุมนั้นลงได้ทุกเสียงตามความเหมาะสม (ยกเว้นคำสุดท้ายของแต่ละบท ไม่นิยมเสียงเอกและเสียงโท เพราะเสียงมันหลุบไม่กังวาน)  


                         - ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

กาพย์โกสุม
                     ๏ เพื่อนรักเอ๋ย                      เคยต่อสู้
                     ร่วมเรียนรู้                            ถึงความนัย
                     เคยเหน็บหนาว                    คราวเห็นไฟ
                     ลามลุกไหม้                         โหมทั่วเมือง

                     ๏ เคยหิวโหย                       โดยโหยหา
                     สร้างมรรคา                         อันรุ่งเรือง
                     เคยเคียดแค้น                      แสนคับเคือง
                     เคยคางเหลือง                     ยังแข็งขืน

                     ๏ เคยขับขาน                       สานดวงจิต
                     เพื่อนต่อมิตร                       วันต่อคืน
                     ตายต่ออยู่                           สู้หยัดยืน
                     มือต่อปืน                            เดือนต่อปี

                     ๏ เลือดต่อเหงื่อ                    เพื่อลูกหลาน
                     ต่อตำนาน                            ซึ่งเคยมี
                     ต่อศรัทธา                             ท้าทฤษฏี
                     ต่อศักดิ์ศรี                            ใช่สุขสม

                     ๏ เพื่อนรักเอ๋ย                       เคยเหม็นไหม
                     เมื่อหัวใจ                              เปื้อนอาจม
                     เพียงเพื่อนหมาย                   ป้ายสังคม
                     ลืมศพถม                              ให้เพื่อนเดิน

                     ๏ ใช่ศพเดียว                        เปลี่ยวเหงาดาย
                     แต่มากมาย                          จนมากเกิน
                     เพื่อนเสพสุข                         เสพยุคเงิน
                     ไม่ขัดเขิน                              เกมขัดขา

                    ๏ แสร้งลืมหลง                       จงใจแสร้ง
                     ทำหน่ายแนง                        อ้างนานา
                     กลับพลิกผัน                         วันเวลา
                     รู้โหยหา                                แก้โหยหิว
                                                               (คมทวน คันธนู : เรียงถ้อยขึ้นร้อยถัก (๒๕๔๑))

กาพย์โกสุม
                     ๏ ขอจงคิด                           สักนิดเถิด
                     ว่าเจ้าเกิด                            นับปีเดือน
                     ด้วยสิ่งใด                            ใครแย้มเยือน
                     ใครเล่าเหมือน                      ผู้ไขค้น

                     ๏ ด้วยกุญแจ                       แลทวารา
                     ที่ไขมา                                 ไขไปจน
                     ให้เจ้าซ่อน                           รอนแรมตน
                     รอพ้นผล                              โดยสมปอง

                     ๏ เจ้าไม่รู้                              ประตูอัน
                     แสนมหัศจรรย์                     มีถ้ำทอง
                     ให้เจ้าอิง                              พิงพักรอง
                     รับกายของ                          เจ้ายาวนาน

                     ๏ เหนือทุกสิ่ง                       ยิ่งยวดมี
                     เหนือปฐพี                           เหนือจักรวาล
                     พันลึกผนึก                          พันลึกปาน
                     สองไพศาล                          รวมหนึ่งเดียว

                     ๏ คือช่องคลอด                    ยอดแห่งช่อง
                     ของโลกของ                        แม่แท้เทียว
                     จวบหลุดพ้น                        จนขาดเกลียว
                     เจ้าฤๅเหลียว                       ปล่อยตามเลย

                     ๏ ลืมทุกอย่าง                      ทางสายเอก
                     ลืมปุยเมฆ                           อันคุ้นเคย
                     ลืมนำอก                              ลืมกกเกย
                     หน้าตาเฉย                          ทุกหน้าตา
                                                               (คมทวน คันธนู :จตุรงคมาลา (๒๕๔๖))

กาพย์โกสุม
                     ๏ เกิดอารมณ์                      บ่มสันดาน
                     เป็นรากฐาน                        การบ้ายอ
                     ยกหางลาก                         ปากสอพลอ
                     ทั้งหัวหมอฯ                         ต่อเติมพันธุ์

                     ๏ ต่อเป็นสาย                      หลายหลากสี
                     ปีต่อปี                                 วันต่อวัน
                     ต่อสาขา                              ท้าโรมรัน
                     เติมแข่งขัน                          มันเมาเกิน

                     ๏ เหลือซ้ำซาก                    จากโบราณ
                     นานแสนนาน                      การณ์ดำเนิน   
                     เรื่อยเรื่อยจน                       บนเชิงเทิน
                     แลเผินเผิน                          เลือดไหลนอง

                     ๏ เลือดเหล่านี้                     มีไม่ขาด
                     ด้วยมีชาติ                           กลาดเกลื่อนครอง
                     ส่งเสียงปลุก                       รุกจับจอง
                     เป็นเจ้าของ                         ปองจ้าวคุม

                     ๏ เป็นเช่นนั้น                      วันต่อคืน
                     ภพต่อผืน                            ปืนย่อมกุม
                     ดอกไม้หอม                        ห้อมต้นชุม
                     อยู่เหนือหลุม                      ฤๅขาดแคลน

                     ๏ เมื่อขลาดเขลา                เงาแผ่ออก
                     เหนือไม้ดอก                      เหนือดินแดน
                     เป็นเช่นนี้                           ที่หมุนแกน
                     โลกจนแสน                        น่าเวทนา
                                                              (คมทวน คันธนู :จตุรงคมาลา (๒๕๔๖))

                บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
                - Black Sword -
                 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก
                              




รายนามผู้เยี่ยมชม : กรกช, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, เนิน จำราย, ลมหนาว ในสายหมอก, ข้าวหอม, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), กร กรวิชญ์, Sasi Aksarasrom, ปิ่นมุก, มนชิดา พานิช

บันทึกการเข้า

รวมบทกลอน "ที่นี่เมืองไทย..."
รวมบทกลอน "ร้อยบุปผา"
รวมบทประพันธ์ทั่วไป "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์กลบท "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์ฉันท์ "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
กลอนสุภาษิต-คำพังเพย-สำนวนไทย บ้านกลอนน้อย
ลานอักษร มยุรธุชบูรพา
..

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.14 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.189 วินาที กับ 48 คำสั่ง
กำลังโหลด...