Username:

Password:


  • บ้านกลอนน้อยฯ
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> ห้องเรียน >> ห้องเรียนฉันท์ >> - มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ -
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: - มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ -  (อ่าน 5625 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Black Sword
ผู้บริหารเว็บ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10559


เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ


| |
- มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ -
« เมื่อ: 31, กรกฎาคม, 2564, 11:03:34 PM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: - มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ -

         - มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ -

     มุทิงคนาท  หมายถึงการบรรลือเสียงแห่งตะโพน (มุทิงค์ เป็นศัพท์บาลี แปลว่ากลองสองหน้าหรือตะโพน)

     มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔  เป็นฉันท์ไทยที่ท่านสุภร  ผลชีวิน สุภร ผลชีวิน ได้คิดประดิษฐ์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๙
เนื่องจากได้ยินจังหวะเสียงตะโพนที่ตีประกอบการรำโทนที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดลพบุรีตอนฤดูหนาว
ดัง  "ป๊ะ  โท่น  ป๊ะโท่น  ป๊ะโท่นโท่น"  ยิ่งฟังยิ่งน่าสนใจ  จึงนำจังหวะดังกล่าวมาสร้างเป็นรูปแบบ
ฉันท์ให้ชื่อว่า  "มุทิงคนาท"

๑.)  รูปแบบของมุทิงคนาทฉันท์ ๑๔

                หนึ่งบทจะมี ๒ บาท
                แต่ละบาทแบ่งเป็น ๒ วรรค วรรคละ ๗ พยางค์ (รวมเป็น ๑๔ พยางค์ในหนึ่งบาท)

๒.)  ลักษณะบังคับ ครุ - ลหุ

                ครุ-ลหุ  แต่ละวรรคจะบังคับเหมือนกันทุกวรรค คือ

                ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ครุ  .......  ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ครุ (ดูผังด้านบนประกอบ)

     โดยแต่ละวรรค  จะแบ่งจังหวะการอ่านเป็น  ๔+๓ เหมือนกันทุกวรรค


๓.)  ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

           - สัมผัสภายในบท -

                คำสุดท้ายของวรรคแรก  ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๔ ของวรรคที่สอง
                คำสุดท้ายของวรรคที่สอง  ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่สาม
                คำสุดท้ายของวรรคที่สาม  ส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๔ ของวรรคที่สี่

           - สัมผัสระหว่างบท -

                หากแต่งมากกว่า ๑ บท
                คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า  ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๒ ของบทต่อไป


         - ตัวอย่างคำประพันธ์ -

-๐ มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ ๐-

     ๐   ณ วันบุหลันอร่ามเรือง                        ประกายประเทืองประเทาหนาว
บุรุษสตรีก็เกรียวกราว                                    เพราะคราวจะรำระบำไทย
     ๐   ป๊ะโท่น  ป๊ะโท่น  ป๊ะโท่นโท่น               อนงค์สิโอนสะเอวไหว
ยุคลกรสมรไกว                                             พินิจวิไลละลานตา
     ๐   อนงค์ขยับเขยื้อนหนี                           บุรุษระรี่ระร่ายหา
สมรสลัดระมัดกา-                                         ยะคนก็ฮากระหึ่มวง
     ๐   ป๊ะโท่น  ป๊ะโท่น  ป๊ะโท่นโท่น                สำเนียงตะโพนนะพิษสง
ยุใจบุรุษและนุชลง-                                        สนามจำนงจะนาดกร
     ๐   พระจันทร์กระจ่างโพยมหน                  นิกรชนสโมสร
มุทิงคนาทประนังกร                                       สดับเถอะผ่อนฤทัยเพลิน
                                                                             (สุภร  ผลชีวิน )
 
-๐ มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔ ๐-

     ๐   พณิชแถลงกะแน่งน้อย                      หทัยละห้อยและห่อนสุข
ณ อกก็อั้นและดันจุก                                   สะอื้นขยุกมิหยุดยั้ง
     ๐   มิอาจจะอำละน้ำตา                          และอารุยาสติตั้ง
มโนคะนึงจะพึงรั้ง                                        ฤทัยก็พลั้งเพราะสงสาร
     ๐   และนางนะแน่งแถลงถ้อย                  ฉะนี้ชะรอยฤทัยท่าน
คะนึงคะเนเสน่ห์ซ่าน                                    ดิฉันนะพานจะพอใจ
     ๐   กะเรื่อง ธ เล่าลุเค้าความ                    กษัตริย์สิลามเสน่ห์ใน
ดิฉันฉะนั้น ฤ ฉันใด                                      กระนั้นก็ไกลกะความจริง
     ๐   จะยากจะจนจะข้นแค้น                     จะเข็ญจะแค่น ณ ทุกสิ่ง
ก็ยอมมิอยากจะพรากทิ้ง                              จะสู่จะสิงตลอดชนม์
     ๐   มิมิมโนคะนึงหมาย                            จะกลับจะกลายนะสักหน
มิมุ่งสมัครจะผลักพ้น                                    ประจาคประจญเสน่ห์ใคร
     ๐   พนิชก็เปรมเกษมศานต์                      ณ เยาวมาลย์แถลงไข
ธ แสนสวาทจะขาดใจ                                  และแขนก็ไขว่ประคองนาง
     ๐   พณิชะเผยสุพจน์ว่า                           บ่ห่อนจะหาสุพจน์อ้าง
เสมอเสน่ห์อนงค์นาง                                    กะฉันน่ะช่างประชิดชม
     ๐   มิเคยคะนึงคะเนเลย                          ชะตาจะเชยสตีสม
วิไลและซื่อสุขารมย์                                      มิน่านิยมนะเช่นฉัน
     ๐   ณ วาระนี้น่ะมีอา-                              ยุล่วงชราก็หลายครัน
อนึ่งยุพาน่ะพึ่งบรร-                                      ลุล่วง ณ ขั้นประถมวัย
     ๐   อนึ่งมิน่าจะมาอับ                               กะผู้อภัพพะวงใด
ประชามิชมนิยมไซร้                                      สุดา ฤ ได้ลุชื่อเสียง
                        ................ ฯลฯ ................
                                                                   (อารุยาคำฉันท์ : ลออง จุลกะเศียน)

บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
                             
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ ฉันท์ คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก
                              
 


รายนามผู้เยี่ยมชม : มนชิดา พานิช, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), ข้าวหอม, ลมหนาว ในสายหมอก, เนิน จำราย, กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, ลิตเติลเกิร์ล, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, กรกช, ชลนา ทิชากร, ลายเมฆ

บันทึกการเข้า

รวมบทกลอน "ที่นี่เมืองไทย..."
รวมบทกลอน "ร้อยบุปผา"
รวมบทประพันธ์ทั่วไป "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์กลบท "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์ฉันท์ "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
กลอนสุภาษิต-คำพังเพย-สำนวนไทย บ้านกลอนน้อย
ลานอักษร มยุรธุชบูรพา
..

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.14 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.416 วินาที กับ 51 คำสั่ง
กำลังโหลด...