ภาพกลบทอินทร์เกี้ยวเกลาโคลงลาว ที่ปรากฏในสมุดไทยดำโบราณ
                จากรูปแบบในภาพถอดกลได้ว่า

                    - กลโคลงอินทร์เกี้ยวเกลา โคลงลาว ** -

                คิดนักคิดหากแล้ว            ไว้ใน
                คิดบ่มีใครใด*                  ร่วมรู้
                คิดนักหวดหิวไป              ในมะ โนเอย่
                คิดควบถึงเจ้าชู้                บ่เว้นวันยาม ฯ

               * คำว่า  ได้  คิดว่าคือคำว่า ใด (อาจเป็นความคลาดเคลื่อนของอาลักษณ์ผู้บันทึก)
                ** ในจินดามณีฉบับพิมพ์ พิมพ์ว่า “อินทรเกี้ยวกลอนโคลงลาว”

                    อย่างที่โคลงระบุไว้ว่าเป็น  “โคลงลาว”  คำว่าลาวในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงประเทศลาว แต่ในสมัยก่อนหมายถึงทางเหนือ เช่น ล้านนา ล้านช้าง เชียงใหม่ ฯลฯ เรียกรวม ๆ กันว่าลาวนั่นเอง เราลองถอดความโคลงลาวหรือล้านนากันต่อครับ (ผู้ที่เป็นคนภาคเหนือจะได้เปรียบ หากแม้มีการถอดเรียงคำโคลงผิด จะรู้ได้ทันทีว่าสื่อความหมายไม่ได้จริง)

                    คิดอะไรไว้มากมาย (คิดนัก) ในความคิด แต่หากว่าคิดแล้วเพียงเก็บไว้แต่ข้างในความคิดเรา
                    ถึงจะคิดเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครไหนมาร่วมรับรู้กับเราได้
                    คิดมากมายจนอ่อนล้า (หอดหิว)ในความรู้สึก (มโน) นั้น
                    ทั้งหมดทั้งสิ้นล้วนแต่คิดถึงเจ้าผู้เป็นยอดชู้เสน่หา  ไม่มีวางเว้นเลยสักยามเดียว

                    ประมาณนี้ครับ


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก