- กาพย์นางแซว ๑๗ -

          กาพย์นางแซว ๑๗   เป็นกาพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยท่านศิวกานท์  ปทุมสูติ  ที่บันดาลใจจากกลอนหัวเดียวของกลอนเพลงพื้นบ้านภาคกลาง  โดยนำใช้ครั้งแรกในกวีนิพนธ์  “เสียงปลุกยามค่ำคืน”  ปี ๒๕๔๑  และในงานกวีนิพนธ์ต่าง ๆ ต่อมา

๑.)  รูปแบบของกาพย์นางแซว ๑๗ (ดูผังด้านบนประกอบ)

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์นางแซว ๑๗  หนึ่งบทจะมี ๔  วรรค

               วรรคแรกมี  ๔  คำ ............. วรรคที่สองมี  ๕  คำ
               วรรคที่สามมี  ๕  คำ .......... วรรคที่สี่มี  ๓  คำ

               (รวมเป็น ๑๗ คำในหนึ่งบท)

๒.)  ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

          ๒.๑)   สัมผัสสำคัญภายในบท

- คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒   ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓

อนึ่ง หากเนื้อความอำนวย
ระหว่างวรรคที่ ๑ และวรรคที่ ๒ สามารถเพิ่มสัมผัสเข้าไปได้ (พึงสังเกตจากตัวอย่างคำประพันธ์ด้านล่าง)

          ๒.๒)   สัมผัสระหว่างบท

หากแต่งมากกว่า ๑ บท
ให้คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๔ ของบทต่อไป

 
          - ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

กาพย์นางแซว ๑๗

   ทุกคำ/ร่ำขาน                      คือพื้นบ้าน/พื้นบท
ที่ลูกจำ/ลูกจด                        ด้วยหัวใจ/
   เรียบง่าย/แสนงาม               อยู่ในท่าม/วิถี
ขนบประ/เพณี                        งามเนื้อใน/
   พ่อเกี้ยว/แม่แก้                    อยู่ในแง่/ในเงื่อน
ใช่จนแปด/จนเปื้อน                 ไปเมื่อไร/
   เมื่อรักหลากล้ำ                    ลูกก็นำก็น้อม
มิใช่เห็นคำหอม                      แล้วร้องไห้
   ใช่คิดคำแหง                        มาทำแสร้งทำเสริม
ที่ลูกแต่งลูกเติม                      ต่อสายใย
   ประดิดประดอย                   ขึ้นจากรอยจากราก
เป็นรากฝอยร้อยฝาก               แรงฝันใฝ่
   ให้กลอนหัวเดียว                 เกี้ยวในกลกาพย์แก้ว
เท่าที่ลูกสรรแล้ว                     ว่าเลอใจ...
................ ฯลฯ ................
                                 (เสียงปลุกยามค่ำคืน : ศิวกานท์ ปทุมสูติ  (๒๕๔๑))

กาพย์นางแซว ๑๗

ลูกขอขมา                             ถ้าศรัทธางามงอก
นี่เป็นความนอกคอก              นอกวิถี
จากเสียงปลุกเรียก                 ลูกยังเพรียกเสียงใส
กรองข้าวเม่ารางไฟ                 ไม่รอรี
ธูปเทียนตั้งดอก                     เชิญผีคอกผีรั้ว
มาปลูกเวียงเลี้ยงวัว                นอกธานี
ลูกหวังสร้างสรรค์                   อย่าให้ฝันบิดเบี้ยว
ยืนยันกาพย์หัวเดียว               ว่ารักดี
................ ฯลฯ ................
                                 (ข้าวเม่ารางไฟ : ศิวกานท์  ปทุมสูติ : (๒๕๔๔))

บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
 - Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก