|
รพีกาญจน์
|
Permalink: ๐ สิ้นหวัง ๐
ทุกวันจ่อมออมสินกินอย่างเขียม
เก็บเงินเตรียมว่าจ้างสร้างเรือนหอ
เพียรปลูกผักตักน้ำตำมะกอ
ปลาย พ.ศ.พบกันคือสัญญา
จี่พริกแห้งแกงกล้วยในถ้วยเก่า
สอยสะเดาผักจิกฉีกใบส้า
ของชั้นดีมีผำยำไส้ปลา
หมกปูนาจิ้มเกลือกับข้าวแดง
ขอพ่อหลวงประกาศเสียงตามสาย
ว่ามีชายกายดำกำยำแกร่ง
หมดลำไยไร้งานขานขายแรง
เรียกไม่แพงวันร้อยสองร้อยเอา
ไม่กำหนดนับโมงโยงเย็นย่ำ
เลยมืดค่ำคืนกลับเหมือนรับเหมา
สักมื้อข้าวราวเที่ยงเลี้ยงบรรเทา
บุหรี่เหล้ายาดองไม่ต้องมี
วอนจ่ายสดงดเชื่อเบื่อทวงถาม
แบ๊งก์ใบงามพับเพียงเรียงเลขสี
ดึงยางรัดมัดฟ่อนซ่อนอย่างดี
เศษตังค์ที่เหลือใช้ใส่ป๋องนม
อุตส่าห์จ่อมออมสินกินนิดหน่อย
รอบัวลอยลิ้นสากจนปากขม
เรือนหม่นมอหอร้างครางระทม
ยืนเป็นลมหลายครั้งยังไม่มา
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : มุกดาริน, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, prin, Sasi Aksarasrom, Black Sword, ธนุ เสนสิงห์, น้ำหนาว, กร กรวิชญ์, กรกช, ก้าง ปลาทู, วรรณดี, เฟื่องฟ้า, พรานไพร, กอหญ้า กอยุ่ง, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก ....
|
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" สิ้นรัก "
เหนือบ้านเธอชิดใกล้ใต้บ้านฉัน
แค่รั้วกั้นกึ่งกลางถ่างลอดหา
เล่นแสดงหญิงชายหนังขายยา
เธอนางฟ้าฉันเป็นเช่นกุลี
พอแดดร่มลมตกนกกากลับ
เล่นตี่จับจัดแจงแบ่งพวกสี
หญิงตีโป่งลงน้ำดำว่ายตี
เล่นเป็นผีขี้แนดแปดเน่าตาย
สางหุงข้าวเป่าไฟให้คุณแม่
พอแดดแก่เอาปลาไปเร่ขาย
เห็นด้านหลังผ้าถุงมือจูงควาย
ปล่อยตามชายทุ่งนาเธอนั่นเอง
บ่ายนี้เล่นไอ้โม่งโยงโยงไหม
วิ่งไวไวเธอแว๊บแอบข้างเข่ง
ม้าก้านกล้วยเอวอวบควบปุเลง
ช่วยร้องเพลงเป็นมอญซ่อนผ้าแพร
เธอร้องกรี๊ดหวาดกลัวตัวหนอนไต่
กระโดดใส่อย่างจังหลังแทบแย่
จบมอปลายไปเรียนเธอเปลี่ยนแปร
ฉันคนแค่ขายแรงแลกข้าวกิน
มือเท้าเย็นใจเต้นตึกนึกภาพเก่า
นั่งพิงเสาตาลอยคอยถวิล
ฝากทะเลเทวาลมฟ้าดิน
ถามยุพินสิ้นรักแล้วหรือไร?
:026:
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : รินดาวดี, Sasi Aksarasrom, prin, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, ลิตเติลเกิร์ล, ธนุ เสนสิงห์, น้ำหนาว, มุกดาริน, กร กรวิชญ์, กรกช, ก้าง ปลาทู, วรรณดี, เฟื่องฟ้า, พรานไพร, กอหญ้า กอยุ่ง, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" สิ้นเยื่อใย "
จุดตะเกียงเรียงความถามไถ่ทุกข์
เธอพบสุขดังลือนั้นหรือไม่
สุดตาแหงนแสนเศร้าเราอยู่ไกล
เหนือถึงใต้ห่างกันพันกิโล
คิดจากคามตามเธอเจอไหมหนอ
มัวเฝ้ารอกับบ้านก็นานโข
บ่กินหลับจับไข้หัวใจโต
ตากลวงโบ๋ดังปอบลอบกัดพุง
อยู่บ้านนอกคอกนาชายป่าเขา
กินปลาเจ่าราดผักข้าวหักหุง
สี่แยกตัดพัทยาฟ้าเมืองกรุง
เรืองจรุงมุ่งไปทางไหนดี
เพื่อนบอกเพลินเดินเคียงคู่เพียงไหล่
ตัวสูงใหญ่ฝรั่งหนังดำปี๋
คนเหมือนคนปนปะแย่ละซี
กัดโรตีอีฉันมันแขกยาม
นั่นไข่ปอกลอกหน้าแถมตาตี่
เป็นเกาหลีญี่ปุ่นยุ่นสยาม
พางวยงงสงสัยใครเธอตาม
เข้าวัดถามชีเถรไม่เห็นเงา
น้ำตาร่วงม่วงแบ๊งก์ใบสุดท้าย
กลับไปตายฝังดินคืนถิ่นเก่า
หากใครรักภักดีมีต่อเรา
เอาก็เอาบ้านใกล้ไวแต่งงาน
:smiley10:
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : ปลายฝน คนงาม, ธนุ เสนสิงห์, วรรณดี, prin, Sasi Aksarasrom, น้ำหนาว, มุกดาริน, กร กรวิชญ์, กรกช, ก้าง ปลาทู, Black Sword, เฟื่องฟ้า, ลิตเติลเกิร์ล, พรานไพร, กอหญ้า กอยุ่ง, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" สิ้นสูญ "
ลมวันตกพัดพาพร้อมห่าฝน
เสียงเบื้องบนครืนครั่นสั่นสะท้าน
น้ำจากดอยไหลรวมท่วมดินดาน
ห้วยละหานเชี่ยวกรากหลากเจิ่งนอง
หยิบเชือกเกี่ยวกระบุงมุ่งถอนกล้า
ไต่คันนาเคยเพลินเดินเรียงสอง
ก้มตัวเก็บเจ็บหลังนั่งยองยอง
เหลียวรอบมองมีเงาเราเดียวดาย
จับไม้คานกระดกยกขึ้นหาบ
เหงื่อไหลอาบลงหน้าตาเป็นสาย
กระบุงแกว่งยันพื้นยืนหยัดกาย
ตามืดลายควานหาหลอดยาดม
สองมือฟายซ้ายกำขวาดำเจาะ
รูพอเหมาะจ่อมกล้าเกลี่ยโคลนถม
ระบายน้ำออกนาเกรงกล้าจม
รับแดดลมใบเรียวเขียวขจี
เฝ้าดูแลลามเลียราเพลี้ยหนอน
แมงกัดกร่อนกอเว่อหอยเชอรี่
ประสมยาพ่นเทปุ๋ยเคมี
รอวันที่แทงดอกข้าวออกรวง
ลมเหนือเริ่มสะบัดพัดพาหนาว
คิดถึงสาวแดนไกลด้วยใจห่วง
ลอยกระทงคงกลุ้มขาดพุ่มพวง
หมอบอกดวงอาดูรสูญเธอแล้ว
:sri0011:
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : มุกดาริน, กร กรวิชญ์, prin, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, วรรณดี, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เฟื่องฟ้า, Sasi Aksarasrom, ลิตเติลเกิร์ล, พรานไพร, ธนุ เสนสิงห์, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" หวังยังไม่สิ้น "
อรุณรุ่งพรุ่งวันออกพรรษา
ลูกหลานมาหอบหิ้วเป็นทิวแถว
รถคืบคลานผ่านไปไร้วี่แวว
ร่างน้องแก้วเอวยาวก้าวขาลง
ตัดใบตองตากแดดบ่ายแผดร้อน
พอเปียกอ่อนฉีกแจงป่นแป้งผง
ปอกขูดคั้นเคี่ยวคละกะทิชง
ขนมกงขนมกล้วยใครช่วยทำ
ตกแต่งดาอาหารข้าวสารหุง
พริกเกลือปรุงซอสหอยซอยกะหล่ำ
ลาบเนื้อหมูหลู้ขมไก่ต้มยำ
หงายครกตำเครื่องเทศเม็ดผักชี
เย็นลงสวนขวนคัดตัดดอกไม้
ข้าวตอกใส่เทียนทบธูปครบสี่
เตรียมวางพานกรานพุทธไตรรุจจี
สงฆ์พระมีสุปฏิปันโน
เป็นส่วนสัดจัดวางไว้เสร็จสรรพ
หันหลังกลับเก็บกวาดถ้วยถาดโถ
เช็ดครัวไฟไหนึ่งลังซึ้งโต
แกะส้มโอจิ้มจ้ำน้ำพริกกิน
อรุณรุ่งพรุ่งวันออกพรรษา
น้อมสักการ์บูชิตจิตถวิล
ขอผลบุญหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงจินต์
ดลยุพินคืนบ้านสู่ล้านนา
:a013:
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : เฟื่องฟ้า, Black Sword, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, กร กรวิชญ์, Sasi Aksarasrom, วรรณดี, ลิตเติลเกิร์ล, prin, พรานไพร, ธนุ เสนสิงห์, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" ยังไม่สิ้นหวัง "
หรือนายจ้างอ้างรักคุมกักขัง
ซ่อนตึกใหญ่ไว้หลังห้างบังหน้า
เกรงเลยลับกลับสวนมิหวนมา
เจรจาอ้อนอู้อยู่อย่างเดิม
หรือบางทีมีนัยให้กับเขา
พ่นลมเป่าเอาเธอเพลินเผลอเริ่ม
ตาพองโตโบนัสจัดแจกเติม
ท้ายปีเพิ่มค่าจ้างตบรางวัล
ช่วงวันหยุดตรุษจีนชวนบินนอก
น้ำลายฉอกหูอื้อมือเท้าสั่น
เลือกไอโฟนโทนสีพิเศษมัน
แถมกำนัลแหวนน้อยสร้อยสวมคอ
ใจยอบแยบแบบนี้ฤามีเหลือ
เธอคงเชื่อเบื่อฉันแล้วสิหนอ
ร้องอีกทีขี้มูกโป่งหลงเฝ้ารอ
ร้องให้พอสาสมความงมงาย
ถึงหัวค่ำคืนครามอร่ามฟ้า
มองจันทราดวงเพ็ญลอยเด่นฉาย
มินานนักสักครู่ราหูกราย
เกิดกระหายใคร่อยากอ้าปากอม
วอนเทวาราหูเอ็นดูเถิด
โปรดได้เปิดปากคายคืนจันทร์ขม
เพื่อเราสองครองคู่เคียงภิรมย์
ขอสุขสมวอนนายจ้างปล่อยร่างเธอ
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, Sasi Aksarasrom, เฟื่องฟ้า, วรรณดี, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, prin, น้ำหนาว, กร กรวิชญ์, พรานไพร, ธนุ เสนสิงห์, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
Sasi Aksarasrom
คุณแม่บ้าน
จำนวนผู้เยี่ยมชม: 16273
 ออฟไลน์ID Number: 39
จำนวนกระทู้: 1222
❀ ❀ แล้วแต่ ❀ ❀
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
อาภัพเสีย...จังจริงหญิงคนนี้
นานหลายปีครองช้ำน้ำตาเอ่อ
มิเคยสุขสมหวังนั่งยืนเบลอ
บ้างมีเหม่อหม่นทุกข์ซุกซอกใจ
คิดถึงอยู่มิสร่างทางรักเศร้า
เคียงแนบเนาคราวนั้นยังฝันใฝ่
อยากคิดหวนทวนทบซบอุ่นไอ
ชายร่างใหญ่วัยชราจากมานาน
เป็นลูกจ้างว่างเว้นต้องเคล้นนวด
นายเมื่อยปวดง่วงเหงาเฝ้าสมาน
คอยเยียวยาปลอบปลุกทุกอาการ
หวังเพียงทานเศษตังค์ประทังตน
คิดฮอดอ้ายเหลือล้ำน้ำนองเนตร
จ้องหาเหตุจะลา นายด่าบ่น
ครวญคิดอยู่ทุกวันหวั่นกมล
แสนสับสนใจข้องลืมน้องยัง
จึงจดจารขานกล่าวถึงบ่าวเหนือ
อย่าเพิ่งเบื่อรอหน่อยคอยอยู่หลัง
สัญญาจริงแน่นอนย้อนคืนรัง
นายชิงชังทิ้งปั๊บ...รับช่วงที
❀(◠‿◠)❀ Sasi :004: .gif)
รายนามผู้เยี่ยมชม : prin, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, Black Sword, พรานไพร, วรรณดี, ธนุ เสนสิงห์, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, คอนพูธน, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
พ่อชื่อมอยแม่ชื่อมนคนบ้านหมอง
พี่ชื่อมองน้องชื่อเหม่อเธอชื่อหมี่
ใครก็รู้ปู่ชื่อมาย่าชื่อมี
ตาชื่อหมียายชื่อหม่ำคนลำพูน
เอาแต่กินกับเที่ยวเคี้ยวจับจับ
ถูกพ่อขับขึ้นรถไฟ ปู๊น ปู๊น ปู๊น
เข้ากรุงเทพทำงานร้านคำนูน
ขายการ์ตูนชินจังหนังสือฮา
ติดนิสัยไล่ทะเล้นเต้นติ๊งต๊อง
ปรายตาจ้องชายหนุ่มขยุ้มป๋า
เริงระบำทำงานร้านสุรา
เสิร์ฟโซดายาดองเบียร์ของเมา
เดิมขายบ้างดื่มบ้างเหล้าค้างแก้ว
มึนตาแป๋วยวนยั่วลูกผัวเขา
ตกระกำทำงานร้านของเบา
ซื้อของเก่าสำลียัดที่นอน
ร่วมสมทบคบคิดรวยทางลัด
ธนบัตรอาจฟลุ้คซุกเป็นฟ่อน
ญาติไม่รู้ปู่ย่าคราม้วยมรณ์
ขายมุ้งหมอนในเขนยก็เคยมี
หนสุดท้ายหายต๋อมพร้อมกระเป๋า
รับจ้างเลี้ยงคนเฒ่าลูกเต้าเผลอ
เตะกระโถนโยนตะกร้าครึ่งบ้าเบลอ
ช่วยจับเธอใส่กรงส่งผมที
:071:
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : prin, Sasi Aksarasrom, กร กรวิชญ์, รินดาวดี, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, พรานไพร, วรรณดี, ก้าง ปลาทู, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, คอนพูธน, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" สิ้นชีวิต "
ฟ้าใกล้ค่ำดำเทาเคล้าเมฆฝน
กิ่งสักสนสะบัดกวัดแกว่งไหว
ดวงอาทิตย์ทอแสงแดงรำไร
ธารน้ำใสไหลรุดลับสุดตา
เด็กเด็กจูงฝูงควายต้อนเข้าคอก
ควันไฟบอกครัวปรุงข้าวหุงหา
ยินระฆังดังชัดจากวัดวา
เหล่านกกาโผผินบินกลับรัง
มองถนนหนทางยังว่างเปล่า
นั่งกอดเข่าเฝ้าคอยเหม่อลอยหวัง
พยายามห้ามจิตคิดชิงชัง
อนิจจังอ่อนแอพ่ายแพ้พลัน
เสียงหมาหอนโหยเย็นเป็นทอดทอด
เสียงแสกสอดถลาไก่ป่าขัน
เสียงโกรกกรากสากสางท่ามแสงจันทร์
พานึกหวั่นหดหู่อยู่เดียวดาย
แว่วบรรเลงเพลงไทยใครกันหนอ
สีสะล้อซอซึงดีดดึงสาย
ดึกน้ำค้างพร่างพรมลมโชยชาย
เหงาช่างร้ายหมายกระหน่ำซ้ำกมล
มือขยับจับแก้วแล้วกระดก
เหล้าไหลหกอกอาภัพที่ยับย่น
พิณสิ้นเสียงสั่งสาวหนาวเหลือทน
คงไม่พ้นคืนนี้...ชีวาวาย
รพีกาญจน์
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, Black Sword, Sasi Aksarasrom, ธนุ เสนสิงห์, ปลายฝน คนงาม, พรานไพร, กร กรวิชญ์, prin, วรรณดี, ก้าง ปลาทู, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, คอนพูธน, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" สิ้นสลาย "
โหรทำนายทายไว้กาลใกล้นี้
เข้าสู่ที่กลียุคทุกสถาน
รวมสามภพจบแดนแมนพิมาน
บนดินดานนรกหมกฟืนไฟ
บนเป็นล่างหลังเป็นหน้าตาลปัตร
มวลส่ำสัตว์ถ้วนทั่วตัวเล็กใหญ่
จะเลือดอุ่นเลือดเย็นมีเป็นไป
หมดวิสัยเคียงคู่อยู่คงทน
ตัวชี้นำธรรมชาติมิคาดคิด
เกิดวิกฤตปุบปับงงสับสน
แผ่นดินลั่นสั่นไหวให้ทุรน
ภูเขาพ่นของเหลวเปลวลุกแดง
ราบลุ่มต่ำน้ำท่วมอ่วมพรรษา
เนินสูงป่าร้อนแดดเผาแผดแห้ง
ล้มเป็นเบือแบตายโรคร้ายแรง
ขาดข้าวแกงกันดารอาหารกิน
จับอาวุธจุดทิ้งยิงประหัต
โลภสมบัติผูกขาดแย่งธาตุหิน
อ้างกฏกูกฏมรึงขึงระบิล
แบ่งด้าวดินปกครองต้องระคาง
ดูสิ! ฝูงปลาแบแถเหงือกเสือกบนหาว
ดวงตะวันจันทร์ดาวพราวใต้ล่าง
คนใช้หัวเดินหกเท้ายกกาง
ถึงสุดท้ายวายวางหรืออย่างไร?
รพีกาญจน์
ดูหนังสือพิมพ์นี้สิ น่ากลัวจริงๆ
รายนามผู้เยี่ยมชม : Sasi Aksarasrom, ปลายฝน คนงาม, ลิตเติลเกิร์ล, prin, ก้าง ปลาทู, Black Sword, กรกช, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, คอนพูธน, ตูมตาม, ปลาย อักษร, กร กรวิชญ์, หญิงหนิง พราววลี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
รพีกาญจน์
|
Permalink: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐
" รอวันสิ้น "
ด้วยเวลานาทีมีเพียงนิด
ท้ายชีวิตเหลือน้อยนับถอยหลัง
เสาะหาปลื้มลืมรักหักชิงชัง
ไม่อยากนั่งตรอมตรมจมน้ำตา
ท่ามเพื่อนแพงแสร้งเสริมเติมเย้ยหยัน
ปล่อยคืนวันพ้นไปคงไร้ค่า
เดินเข้าออกประตูอยู่โรงยา
เนิ่นนานกว่าห้าปีไม่มีแรง
ผมดกดำมันขลับกลับเทาขาว
ตาแวววาวมัวหม่นผิวย่นแห้ง
ใบหูกางคางแหลมแก้มเรื่อแดง
เกิดไฝฝ้าแต้มแต่งแล่งริ้วปาน
เดินสับเงาเข่าแบะแสะสะดุด
ยากยั้งหยุดคะมำตำเลือดฉาน
สะกดช้ำน้ำลายไหลยืดยาน
ทรมานทุรนระคนอาย
ยันลุกก้าวสาวโกยโอยโอ๊ยเจ็บ
ปวดแสบเหน็บนอกในไม่รู้หาย
นอกหนังเนื้อเถือแถแค่ร่างกาย
ในเลวร้ายโทรมทรุดสุดเหลือทน
มันจะเป็นเช่นนี้กี่นานหนอ
สะสมหลายพอศอพอปี้ป่น
คงค้างรูปซูบซีดผิดผู้คน
ตายอาจพ้นความทุกข์ที่ซุกทรวง
รพีกาญจน์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก .... |
|
|
|
