นั่งท้อหทัยถอน          ณ นคระชัยแอร์
หน่ายจิตะจริงแท้         กะวิถีชิวีตน

รอรถะเทียบท่า          กมลาระอาล้น
แหล่ซ้ายและขวาวน     บมิสมผจงหมาย

ไฉนกันนะวันนี้            อิสตรีรุจีหาย
หลบหลี้สรีร์กาย          ณ สถานพิมานใด

มีแต่ยุพินอ้วน            ดนุป่วนมโนใน
เซ็งเป็ด! เอ๊ะ! ทำไง    หฤทัยะสุดหมาง

โน๊ตบุ๊คะไร้แบ็ต-        ะสิแช็ท ฤ สิ้นทาง
เหล่ากิ๊กะอรนาง         กะสิเหงาระร้าวมาน

จึ่งหยิบสมุดมา           รจนากวีกานท์
เขี่ยขีดลิขิตจาร           กลเล่หะฉันท์เชวง

ร่ายเล่นประเด็นมั่ว      ดะระรัวสฤษฎ์เลบง
คิดใดก็จับเชลง         มนชื่นระรื่นพอ

จวบบัสะมาถึง           ดนุจึงละเลิกทอ
จบฉันท์ประพันธ์รอ     ขณะว่าง ณ ชานชลา

ศรีเปรื่อง
๓ เม.ย. ๒๕๕๖

      

มาจองพื้นที่ไว้ก่อนเจ้าค่ะ