เชิญฟังเพลงไพเราะคร้าบ !
คำร้องเป็นกลอน....สองบทแรกที่นำมา..

วสันต์นี้พี่ถวิลถึงปิ่นสมร
เห็นที่นอนหนาวหน่วงโศกทรวงหมอง
เคยแอบอกอุ่นออดกอดประคอง
เคยกล่อมน้องนิทราค่อนราตรี

สายฝนหลั่งสั่งหล้านภาร่ำ
เหมือนพี่คร่ำครวญหามารศรี
เจ้าแฝงฝนอยู่หนใดในธาตรี
สิ้นรักพี่แล้วหรือไรจึงไม่มา

เจ้าอยู่ไหนใคร่ถามแม่งามเลิศ
บอกมาเถิดถึงไกลจะไปหา
ร่วมสอดคล้องสองคนรอฝนซา
สร้างวิวาห์เวียงฝันวสันต์พรำ

ครุ่นคำนึงถึงน้องในห้องว่าง
อดีตสร้างบางส่วนให้ครวญคร่ำ
บนที่นอนนวดเฟ้นเป็นประจำ
แม่ตัวดำดิ้นหนีโดนจี้เอว

เจ้าทิ้งเยื้องเรื่องไรทำไมหรือ
ไปเปลี่ยนชื่อปรับย่อเป็นกอหญ้า
แม่เนื้อกลอยลอยเด่นเป็นดารา
ทิ้งให้ข้าครวญคร่ำอยู่ลำพัง

ยังโชคดีมีสิทธิได้ติดต่อ
พี่จะรอเรื่องค้างไว้สร้างหนัง
หากไม่มีแฟนใหม่ดีใจจัง
จะขอตั้งตาคอยสักร้อยปี

เยื้องจะรอกอหญ้าประสายาก
แม้ลำบากบอกได้ว่าไม่ถอย
ลองถามดูรู้ไหมทำไมคอย
เป็นรักน้อยรักนานประมาณนั้น

รักกับรอก่อสร้างอย่างประณีต
คล้ายสังคีตคลอเศร้าเข้าวสันต์
คงไม่ต้องลองเพลพ้นเหมันต์
เมื่อหนาวสั่นสงสัยไม่ต้องรอ

เข้าใจผิดคิดใหม่คิดได้นะ
เยื้องหรือจะจากหญ้าไปหาอื่น
ไม่ต้องรอ ขอย้ำ ไม่กล้ำกลืน
จะใช้ผืนผ้านวมห่มร่วมกัน

ไม่ต้องคอยร้อยปีอย่างที่ว่า
ขอเพียงหญ้าอย่าห้ามถึงความฝัน
ขอฝันเฟื่องเรื่องซ้ำสายสัมพันธ์
คงมีวันหวังไว้ได้ไกวเปล

กำลังรอกอหญ้าหน้าหนูหิ่น
มาตัดสินสอบดูให้รู้แจ้ง
เยื้องเขียนกลอนเกินไปโดนใบแดง
เลยหมดแรงรวยรินต้องกินยา

เราต่อกลอนกันเล่นจนเป็นเรื่อง
คนที่เยื้องยึดถือคือกอหญ้า
ตัดสินได้ใคร่รู้แม่หนูนา
หลากลีลาร้อยกรองคือของใคร

เรื่องรักษายาใดคงไม่ต้อง
ใช้ยาดองดวดเอาให้เข้าที่
แก้ใจสั่นฝันค้างได้อย่างดี
แต่ยามีไม่มากลำบากใจ

ฟ้ามืดคล้ำดำมาแต่ยาหมด
ต้องตัดบทแบบว่าค่อยมาใหม่
ขอกล่าวคำอำลาอย่างอาลัย
จะรีบไปปรึกษาร้านยาดอง

เข้าบ้านช้าขาขวิดเพราะติดฝน
เลยจำทนรอท่าร้านยาถอง
ร้านขายยาอยู่ยั้งริมฝั่งคลอง
พบเพื่อนพ้องเสเพลชวนเฮฮา

เยื้องก็ชายหมายมาดว่าชาติเชื้อ
ยังเป็นเสือสำราญที่หาญกล้า
รวมชูแก้วแล้วชนรอฝนซา
เรื่องยองดายาดองคอทองแดง....เอื๊อก!