- อิจฉาเงาะป่าซาไก -

- อิจฉาเงาะป่าซาไก -

เป็น"ซาไก"ใช่ว่าจะบ้าใบ้
เป็นหนึ่งในมนุษย์ชาติมีปรารถนา
หวังความสุขความเจริญเพลินอุรา
ถูกเย้ยเยาะ"เงาะป่า"ไม่อาทร

มีความรักเหมือนเราเขาทั้งหลาย
ทั้งรู้อายอดสูรู้หลบซ่อน
รู้ภาระเป็นอยู่เลือกคู่นอน
ร้อยปีก่อนคนไทยเป็นใกล้เคียง

ชีวิตคนเมืองใหญ่หรือในป่า
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกันปันซีกเสี่ยง
มีตะวันจันทร์ดาวพราวเผดียง
ป่าวังเวียงไม่แล้งส่องแสงพราย

คิดถึงดาวพราวฟ้าทุกคราค่ำ
คืนฝนฉ่ำพื้นหาวหมู่ดาวหาย
โอ้แดนสรวงห้วงหาวของดาวราย
ยังมิวายหมองหม่นคืนฝนพรำ

คืนที่ไร้ไอหม่นเมฆฝนหมด
ฟ้าใสสดไม่มัวแต่หัวค่ำ
หมู่ดาวรายพรายฟ้าเริงระบำ
ระยิบย้ำแววดาวแสงพราวตา

โอ้ดาวเอยเผยโฉมแสงโลมโลก
คลายเศร้าโศกกรรแสงทั่วแหล่งหล้า
อกเราหมองพร่องพลัดดวงศรัทธา
ยากจะหาใครเข้าเป็นดาวใจ

เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
ขอขอบคุณเจ้าของภาพนี้ในเน็ต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - อิจฉาเงาะป่าซาไก - (อ่าน 5192 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้