ปล่อยชีวิตติดหล่มจมเศร้าโศก
โดนสับโขกผูกขาดพยาธิไข้
กระแสเสเวลาชักพาไป
เพิกเฉยไร้ยอมรับปรับเปลี่ยนตัว
เช้าถึงค่ำกำสรดอดอยากอยู่
หน้าเหี่ยวหู่เสียงแหบท้องแฟบทั่ว
เข่าขาเคล็ดเหน็ดเหนื่อยเมื่อยตามัว
แสร้งกล้ากลัวย่อเหยาะจับเกาะราว
สารรูปซูบผอมยินยอมขอ
ยากเพียงพออิ่มถือทุกมื้อข้าว
สำคัญผิดคิดคืบหยุดสืบยาว
คอยท่านท้าวลบตรมถอกถมเท
หวังว่างเปล่าเจ่าจำย่ำกับที่
ตื่นพรุ่งนี้ข้างหน้าแสนว้าเหว่
แค่เบี้ยรองกองหนุนชูขุนเฮ
รำลิเกหน้าฉากพากย์หลังโรง
ยังอยู่เย็นเป็นเจ้าก็เท่านั้น
ช่องชนชั้นกลวงกลางห่างสุดโต่ง
มูลมั่งมีชี้ขาดอำนาจโยง
กลแกมโกงจ่ายแจกมิแผกนัก
ปล่อยชีวิตติดหล่มจมก่อนเก่า
เสพมึนเมากร้าวศึกฮึกเปื้อนปลัก
เชื้อร้ายฉุกลุกลามจุดกามกั๊ก
นานอีกสักเท่าใดปราศไข้เอย
รพีกาญจน์
