ล้อเล่นว่ะ : โดยคุณวินทร์ เลียววาริณ

"ล้อเล่นว่ะ!"
-----------------------------------------------

วิศวกรชาวเซิร์บคนหนึ่งเดินทางไปที่สหรัฐอเมริกา
เข้าพบอัจฉริยะยอดนักประดิษฐ์แห่งโลก ธอมัส เอดิสัน
ยื่นจดหมายแนะนำของเจ้านายเก่าให้
เนื้อความในจดหมายบอกว่า ชายผู้ถือจดหมายชื่อ นิโคลา เทสลา
เป็นนักประดิษฐ์ที่มีจินตนาการสูงก้าวเกินกาล ความฉลาดของเขาระดับเดียวกับเอดิสัน

อ่านแล้วเอดิสันก็รับเทสลาเข้าทำงาน

จดหมายแนะนำตัวฉบับนั้นไม่ได้พูดเกินเลย เทสลาฉลาดปราดเปรื่องจริง ในช่วงหลายปีนั้นเทสลาทำงานเป็นลูกน้องของเอดิสัน แก้ปัญหายาก ๆ ได้จนเอดิสันทึ่ง

ครั้งหนึ่งเอดิสันให้เทสลาปรับปรุงคุณภาพของเครื่องไดนาโมต้นแบบ แก้ปัญหามอเตอร์และเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่เอดิสันประดิษฐ์ไว้ได้ บอกว่าหากทำสำเร็จ จะให้รางวัลห้าหมื่นเหรียญ

เทสลาทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำหลายเดือน ในที่สุดก็ทำสำเร็จ เขาขอรางวัลตามที่สัญญา

เอดิสันหัวเราะบอกว่า “คุณนี่ไม่เข้าใจอารมณ์ขันชาวอเมริกันเลยนะ ผมล้อเล่นต่างหาก ไว้ให้คุณเป็นพลเมืองอเมริกันแล้ว จะเข้าใจ”

เทสลาไม่รู้สึกขำด้วย เขาถือว่าเอดิสันไม่รักษาคำพูด และเขาไม่ทำงานกับคนผิดคำพูด เขาลาออก ลำบากอยู่หลายปีเพราะหางานด้านการประดิษฐ์ทางวิศวกรรมไม่ได้ ต้องไปใช้แรงขุดคู แต่ต่อมาโชคก็เปิดทางให้ เขาหาผู้ออกทุนให้ทำงานสิ่งประดิษฐ์ต่อไป พวกเขาก่อตั้งบริษัท Westinghouse เทสลากลายเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกับเอดิสัน และผลงานกระแสไฟฟ้าสลับ (AC) ของเขาก็ชนะเอดิสันได้ ระบบไฟฟ้า AC ของเขาใช้กันทั่วโลกแทนที่ระบบ DC ของเอดิสัน เพราะดีกว่ามาก

เพียงเพราะวลี “ล้อเล่นว่ะ!” ของเอดิสัน ทำให้โลกเปลี่ยนไปอีกทิศทางหนึ่ง

เราไม่รู้แน่ว่าในความจริงสองคนนี้ตกลงกันไว้อย่างไร เป็นไปได้ไหมที่เอดิสันล้อเล่นจริง แต่เทสลาไม่เข้าใจอารมณ์ขันของเจ้านาย หรือว่าเอดิสันเบี้ยวลูกน้องจริง ๆ

สมมุติว่าคุณเป็นเอดิสัน คุณล้อเล่นจริง แต่เมื่อลูกน้องทำงานสำเร็จและขอรางวัล คุณจะยอมให้เขาไหม?

เงินจำนวนห้าหมื่นเหรียญสูงก็จริง แต่ก็ถือว่าคุ้มมากที่จะรักษาลูกน้องอัจฉริยะคนนี้ เพราะเขาสามารถทำเงินให้บริษัทอีกมหาศาล ใครจะรู้ว่าถ้าอัจฉริยะสองคนรวมหัวกัน โลกในวันนี้จะเปลี่ยนไปมากกว่านี้แค่ไหน
:
:
:

สมัยเด็กผมอ่านนิทานจำนวนมาก พล็อตหนึ่งของนิทานมีเนื้อความคล้าย ๆ กันคือ เมื่อเกิดภัยร้ายในแผ่นดิน เช่น ยักษ์มาทำลายเมือง พระราชามักประกาศว่าใครก็ตามที่ปราบยักษ์ได้ จะยกเจ้าหญิงให้เป็นภรรยา

เรื่องมักดำเนินไปว่า ชายบ้านนอกยากไร้ปราบยักษ์ได้ พระราชาไม่ชอบใจชายบ้านนอกผู้ต่ำต้อย แต่ก็ต้องยกพระธิดาให้ตามสัญญา เพราะ “ราชาตรัสแล้วไม่คืนคำ” นี่เป็นคำสอนในนิทานที่ฝังใจมาตลอด

ประโยค “ราชาตรัสแล้วไม่คืนคำ” มีสองนัยคือ หนึ่ง คนเป็นผู้ใหญ่ควรทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องการรักษาสัตย์ สอง คนที่รักษาสัตย์ก็มีศักดิ์ศรีเหมือนราชา

มองไปรอบตัว เราได้ยินคนเป็นเจ้านายและผู้ใหญ่ในประเทศไม่รักษาคำพูดเสมอ

สัญญาว่าจะซื่อสัตย์ ไม่ใช้ตำแหน่งในทางมิชอบ แล้วก็ “ล้อเล่นว่ะ!”
สัญญาว่าจะกวาดล้างคอร์รัปชั่นให้หมดไป แล้วก็ “ล้อเล่นว่ะ!”
สัญญาว่าถ้าได้รับเลือกตั้งจะทำโน่นทำนี่ เมื่อชนะเลือกตั้ง แล้วก็ “ล้อเล่นว่ะ!”
ถ้าชาวบ้านทวง ค่อยแก้ปัญหาทีละเรื่อง

ล่าสุดก็มีประธานาธิบดีคนหนึ่งสัญญาว่าจะสร้างกำแพงยักษ์กั้นประเทศของเขากับเพื่อนบ้าน และมีทีท่าว่าจะ “ล้อเล่นว่ะ!”

สุภาษิตโบราณบอกว่า ถ้าคนคนหนึ่งสัญญาซ้ำแล้วซ้ำอีก แปลว่าเขาไม่คิดจะรักษาสัญญา

สัญญาเป็นเรื่องง่ายเสมอ แต่รักษาสัญญาเป็นสิ่งที่บอกว่าคนคนหนึ่งมีคุณค่าหรือไม่

คุณสมบัติสำคัญมากของผู้นำคือรักษาคำพูด

ราคาของการไม่รักษาคำพูดมักแพงกว่าการรักษาคำพูด เพราะมันทำลายทุกๆ สิ่งที่คนไม่รักษาคำพูดสร้างมาทั้งชีวิต

คนโบราณบอกว่า คำสัญญาก็คือหนี้สิน

อย่ากู้หนี้ยืมสินสิ่งที่คุณจ่ายไม่ได้ เพราะดอกเบี้ยทบต้นของมันสูงเกินไป

เวลาพูด คำพูดนั้นเบาราวขนนก แต่เมื่อออกจากปากแล้วมันจะหนักราวก้อนหิน คนจึงไม่ค่อยถือมัน

คนเป็นพ่อแม่ควรปลูกฝังลูก ให้การรักษาคำพูดเป็นคุณธรรมประจำตัว เริ่มด้วยการรักษาคำพูดให้ลูกดูเป็นตัวอย่าง

สอนลูกว่า ถ้าไม่คิดจะรักษาคำพูด ก็อย่าพูด

พูดแต่ดี อย่าดีแต่พูด

ขอบคุณบทความจาก

วินทร์ เลียววาริณ

www.winbookclub.com

23 กันยายน 2560

คมคำคนคม

คำสัญญาคือก้อนเมฆ การรักษาสัญญาคือฝน

สุภาษิตอาหรับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ล้อเล่นว่ะ : โดยคุณวินทร์ เลียววาริณ (อ่าน 4320 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้