เสียงหัวใจกระสันพลันเรียกร้อง
เหมือนทำนองเพลงเศร้าเข้ารัวเร่ง
เป็นบทโศกวิโยคเร้าเฝ้าบรรเลง
ช่างวังเวงเหลือล้นทนโอดครวญ
หัวใจน้อยคอยพี่ฤดีหมอง
ไม่เหลียวมองบ้างเลยมิเคยหวน
มอบฤทัยให้ไปใยเรรวน
พี่ทิ้งทวนกระแสรักให้หักคลอน
ยังเฝ้ารอวันหวานที่ฝันหา
ยังเพียรมาถักทอคลออักษร
ยังคงอยู่คู่บ้านกานท์กลกลอน
ยังหวังอ้อนพี่ชายที่หมายมอง
ไยเก็บกดประชดรักไม่หักห้าม
ไยไม่ปรามหัวใจมิให้หมอง
ไยปล่อยให้น้ำตาชายไหลเนืองนอง
ไยไม่มองหญิงนี้ที่ข้างกาย
รินดาวดี
