พกผ้าห่อ ท่อกาย เข้าชายบ้าน
หลังแต่งงาน ภิรมย์ กับสมศรี
อิสรภาพ อาบฝัน อันเคยมี
สะวี๋วี่วี หายวับ ไปกับตา
ตื่นค่อนรุ่ง หุงข้าว เป่าไฟถ่าน
ปรุงอาหาร ที่รัก อย่าชักช้า
แค้นก็แสน อดสู เธอ.ขอสูมา*
ใช้ซักผ้า ที่เหลือ เสื้อยกทรง
กินข้าวเสร็จ เช็ดถู ประตูบ้าน
ล้างชามจาน สะอาด กวาดฝุ่นผง
ตากที่นอน หมอนเหม็น เปียกเป็นวง
นี่เธอคง ฝันผี ฉี่ไม่ทัน
พอหลังเที่ยง เลี่ยงพัก หลับสักงีบ
ยินเท้าถีบ ปัง.ปัง เสียงดังลั่น
คนกาลี ผีสาง นอนกลางวัน
นี่.มีดบั่น ไม้ขนุน ตัดดุ้นฟืน
เย็นวาบวาบ อาบแช่ น้ำแร่ขัด*
ไร้ผ้าผลัด หมดจด ร่างสดชื่น
ยังเอาเปรียบ เอาเปียก เรียกทั้งคืน
คนพิลึก ดึกดื่น ขึ้นข้างบน
คนที่.ไม่มีคู่...ไม่รู้เรื่อง
อยากจะเปลื้อง หนีหาย วันหลายหน
ลูกผู้ชาย ตายช่างมัน ฉันยอมทน
ใกล้หน้ามน คนดี ชื่อ.ศรีลา
ศรีลา คือ น้องเมียของผมเองครับ
:048:
รพีกาญจน์
ขอสูมา - ขอโทษ น้ำแร่ - น้ำคลองขุ่น
