๐ ผู้หลับ ๐

สาย.หมอกหม่นเมฆบังทั่วทั้งฟ้า
แสงเคยจ้าส่องสาดก็คลาดเคลื่อน
ค่ำ.ความหม่นความหมองของดาวเดือน
ช่างหม่นเหมือนกับใจในคืนนี้

ผู้แบกโลกอยู่ต่ำคำครูสอน
ยังสะท้อนตราตรึงมาถึงที่
ตอกย้ำอยู่โดยนัยความไยดี
จึงเหมือนมีมุมใหม่ให้ทบทวน

ช่วงชีวิตผิดแพ้ไม่แก่กล้า
ท่านให้หาเหตุนั้นที่ปั่นป่วน
ปัจจัยให้เหตุเกิดก็สมควร
ตั้งหลายส่วนให้สมสู่คมคิด

หากรู้รอบตอบโจทย์ประโยชน์ยิ่ง
ล้วนทุกสิ่งในตนให้จนจิต
เป็นผู้พบผู้พรางผู้ถางทิศ
เห็นผู้ปิดผู้เปิดเกิดปัญญา

แต่คนเขลาคำครูรู้แค่นี้
ได้เท่าที่ซมซานไม่หาญหา
ให้ห่างเห็นวันคืนควรชื่นตา
รังแต่ล้าเรื่อยไปไม่พบพ้น

ผ่านชีวิตเติบใหญ่วัยฉกรรจ์
ทำความฝันห่างหายก็หลายหน
เหลือแต่รอยหลงร้างกลางกมล
ย้ำอยู่ทนอับอายลมหายใจ

ผู้หลับอับอ้อมฝันวันวิจิตร
จะหาทิศหาทางก็ว้างไหว
ดั่งเรือน้อยลอยเร่ทะเลไกล
ถึงฝั่งหน้าฟ้าไหน ยังไม่รู้!

ธรรมดา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ ผู้หลับ ๐ (อ่าน 4128 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้