♠♠.คิดถึงจัง.♠♠
♠
คิดถึงจังนั่งเขียนกลอนตอนใกล้ค่ำ
ลมเย็นฉ่ำพัดไหวใบข้าวหวั่น
หยิบภาพถ่ายเธอให้ไว้วันนั้น
ก่อนจากกันห่วงใยให้สัญญา
♠
ตะวันต่ำเมฆน้อยลอยกลาดเกลื่อน
บังแสงเดือนลอยเด่นเพ็ญส่องหล้า
เย็นน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพา
ริมชายคาหน้าต่างอ้างว้างใจ
♠
มองดาวเดือนยามดึกนึกถึงวัน
เธอรำพันออดอ้อนนอนเคียงใกล้
ชี้ชมดาวชมเดือนเกลื่อนฟ้าไกล
เคล้าเสียงไผ่เบียดกอล้อลมบน
♠
มองดอกไผ่ไหวบานสะท้านจิต
เฝ้าแต่คิดถึงเขาเศร้าหมองหม่น
ธรรมชาติของจิตคิดวกวน
เปลี่ยนสับสนวุ่นไปไม่แน่นอน
♠
หรือชะรอยเขาไปไม่หวนกลับ
รักลาลับจากไกลใจหลอกหลอน
ดอกไผ่บานเมื่อไรไผ่ขาดตอน
เหมือนถูกถอนทั้งกอรอความตาย
♠
ความรักฉันคงเป็นเช่นไผ่บาน
คงถึงกาลเหลวแหลกแตกสะลาย
นั่งเขียนกลอนตอนค่ำพร่ำระบาย
เพื่อผ่อนคลายความเหงาที่เผาใจ
♠
เฒ่าธุลี
