♠♠.อาทิตย์อับแสง♠♠
♠
เคยนั่งชมตะวันดั้นเวหา
ริมธาราเย็นใสใจสุขสันต์
ฝั่งเสียงไก่ขานขับรับตะวัน
ที่ด้นดั้นแจ่มฟ้าจ้าแสงทอง
♠
ลมเย็นพัดโชยผ่านธารน้ำใส
นกเขาไพรขันคูกู่เสียงก้อง
หริ่งเรไรหยุดพร่ำร่ำเรียกร้อง
ลมพัดต้องยอดไผ่ไหวโยกเอน
♠
ปวงชีวิตล่วงไปไม่หวนกลับ
สังขารดับลับไปไม่แลเห็น
ก่อนเคยหยอกยั่วเย้าทุกเช้าเย็น
สุดท้ายเร้นลับกายสลายไป
♠
ยามไกลกันรัญจวนหวนคิดถึง
รักหวานซึ้งตรึงตรามาหมองไหม้
กลายเป็นรักขืนขมตรมทรวงใน
ความห่วงใยยังอยู่คู่ชีวัน
♠
ค่ำคืนยืนมองฟ้าอาภัพนัก
โอ้ความรักจากราแทบอาสัญ
ชีวิตมืดหม่นมัวชั่วกัปกัลป์
รอแสงจันทร์ดั้นฟ้ายามราตรี
♠
ปวงชีวิตบนโลกโศกสลด
อาทิตย์ลดอัสดงลงแสงหรี่
ฟ้าอับแสงมืดมัวทั่วธานี
รอพรุ่งนี้แสงทองผ่องอำไพ
♠
เฒ่าธุลี
