ไก่ไม่ขัน ตะวันไม่ขึ้น

ที่วัดเซนแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น
มีไก่อยู่ครอบครัวหนึ่ง
หัวหน้าครอบครัวเป็นผู้บริหารที่เก่งมาก
กางปีกปกป้องภรรยาและลูกทุกตัว

อยู่กันมาอย่างมีความสุข ทุก ๆ เช้าเวลาตีห้า
ไก่ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว จะบินขึ้นไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้
และโก่งคอขันเสียงก้องไปทั้งพงไพร

ประมาณหกโมงเช้า
พระอาทิตย์ก็จะอรุโณทัยฉายแสงขึ้นมา ส่องแสงสว่างไปทั่วทั้งสากลโลก
ไก่สี่ตัวนี้จะมีความสุขมาก ที่ได้เห็นตะวันค่อย ๆ ทอแสงสุขสว่างขึ้นมา

เขาจะยืนชื่นชมแสงตะวัน และก็ยืนภาคภูมิใจว่า
"เพราะฉันขัน ตะวันจึงขึ้น มีความสุข นี่คือผลงานของฉัน"

ทุก ๆ เช้า ไก่ตัวนี้ก็จะบินขึ้นมาเกาะกิ่งไม้
และเมื่อขันเสร็จแล้ว ก็รอดูตะวันขึ้นที่เหนือยอดเขา
พอตะวันขึ้นเสร็จแล้ว ก็บินกลับลงมาหาอยู่หากินกับลูกกับเมีย
เขามีความสุขมาก

ต่อมาวันหนึ่ง
เนื่องจากตรากตรำภาระหนักเหลือเกิน
ร่างกายทนไม่ไหวก็ป่วย
เช้าตรู่วันนั้น ไก่ตัวนั้นก็บินขึ้นไปเกาะกิ่งไม้ที่เดิม
ขณะจะขันเพื่อเรียกตะวันขึ้น ก็ร่วงตกลงมา รู้สึกไม่มีเรี่ยวไม่มีแรง

ลูกชายซึ่งเป็นไก่โต้งรุ่นใหม่ไฟแรงเดินเข้ามาประคองพ่อ
“พ่อ ผมว่า ถ้าพ่อขันไม่ไหว วันนี้ผมขันแทนเอาไหม”

ไก่พ่อซึ่งเป็นซีอีโอ ก็ยืดอกขึ้นมาชี้หน้าลูก
“น้ำหน้าอย่างแก ถ้าขันตะวันมันจะขึ้นไหม หัดดูเงาหัวตัวเองซะบ้างสิ”

เจอผู้ใหญ่ดับฝันแบบนี้ ลูกหัวหดเลย

เช้าตรู่วันนั้น ทั้ง ๆ ที่ป่วย
ไก่ซีอีโอตัวนี้ก็บินขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้ และก็ขันครั้งสุดท้าย
ขันได้ครั้งเดียว ตกลงมาดิ้นพราด ๆ

ก่อนจะขาดใจตาย เรียกประชุมผู้ถือหุ้นด่วน
ทั้งภรรยาและลูกมากันครบ สั่งเสียว่า

“เธอ ที่รัก ลูกพ่อ
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป พี่คงไม่มีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว
และจากนี้เป็นต้นไป พอพี่ไม่ขัน ตะวันก็จะไม่ขึ้น โลกก็จะเข้าสู่กลียุค
ฉะนั้นขอให้เธอและลูก ดูแลบริษัทของเราให้ดีๆ
ถ้าไม่มีพี่แล้วจะอยู่กันด้วยความยากลำบาก
มนุษยชาติก็จะถึงคราววิบัติ ดูแลกันดี ๆ นะที่รัก”

เสร็จแล้วก็ล่วงลับดับขันธ์ไป
พร้อมกับความเข้าใจผิดว่า
เพราะฉันขัน ตะวันจึงขึ้น

หารู้ไม่ว่าวันรุ่งขึ้น พอไก่ตัวนี้ตายไปแล้ว
ตะวันก็ยังขึ้นเหมือนเดิม
โลกดำเนินต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ไก่ตัวนั้นไม่ได้นำเอาตะวันไปด้วยสักนิด

พระอาทิตย์ยังคงอุทัย พระจันทร์ยังคงทอแสง สายน้ำยังคงไหลเอื่อย
ดอกไม้ยังคงผลิบาน โลกนี้ยังคงมีข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์
นกก็ยังมีข้าวปลาอาหาร คนต่าง ๆ ก็ยังคงทำงานต่อไปได้เหมือนเดิม

โดย ว.วชิรเมธี ผู้อำนวยการสถาบันวิมุตตยาลัย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ไก่ไม่ขัน ตะวันไม่ขึ้น (อ่าน 7317 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้