ชายช้ำ ๗ ตอน หลบมุม (กลบทสะบัดสะบิ้ง)

ชายช้ำ 7
…. หลบมุม .... (กลบทสะบัดสะบิ้ง) ^คลิก

เบื่อนงคราญ พาลแทะ กระแนะกระแหน
หมั่นวอแว แขวะข้อง ระหองระแหง
คอยซักไซ้ ไม่ปลง ระวงระแวง
จนหน่ายแหนง จืดชืด ผะอืดผะอม

หนังก็เยิน เดินโยก โขยกเขยก
พาวิเวก ไร้จิต สนิทสนม
บางอย่างคลอน หย่อนย้วย ระทวยระทม
แถมผสม บ่นเป็นหมี ตะบี้ตะบัน

๐ เลยด้นมา หาสิ่งที่ กระปรี้กระเปร่า
สาวเคลียเคล้า ไหลหลง สะวงสวรรค์
ดั่งเป็นยา ขนานเอก อเนกอนันต์
สุขกระสัน แนบอนงค์ สบงสบาย ฯ

ขณะเมา เคล้าคลุ้ง กระหนุงกระหนิง
มีบางสิ่ง ช่างกระเดียด ละเมียดละหม้าย
ยืนเท้าเอว ดูประสงค์ ทะลงทะลาย
ช่างคลับคล้าย แม่ระหง พยงพเยีย

ขยี้หู ดูชัดชัด! ถนัดถนี่
หมดดีกรี งันงก กระปลกกระเปลี้ย
ดั่งนรก หมกโหม ชโลมชเลีย
ขาเขอเพลีย พรึงเพริด! กระเจิดกระเจิง

พนมร่า ตาเตอเหลือก! กระเสือกกระสน
“”พี่จะทน รักโฉมยง มิหลงมิเหลิง””
“”ไม่อีกแล้ว หลบมาหลง ระรงระเริง””
“’น้องอย่าเพิ่ง ว่าสบถ จะจดจะจำ””

เสียงดังผั๊วะ เข้าเต็มเกิบ เผงิบผงาบ
เสียงดังป้าป! ขวดนางปรี่ ขยี้ขยำ
เสียงไม้เคาะ!! เป๊าะลง คะมงคะมำ
เก้าอี้ซ้ำ ตามซัด กระจัดกระจาย.....

มือสี่ ผู้ชายมาดเซอร์….อิอิอิ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชายช้ำ ๗ ตอน หลบมุม (กลบทสะบัดสะบิ้ง) (อ่าน 7319 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้