หญิงคนแรกแปลกนักรักฉันมาก
ถึงลำบากเพียงใดไม่พร่ำบ่น
คอยปลอบใจปลอบขวัญวันทุกข์ทน
เธอเป็นคนที่รักแท้อย่างแน่นอน
(แม่)
หญิงอีกคนคอยเคียงข้างไม่ห่างหาย
รักไม่เคยแหนงหน่ายหรือไถ่ถอน
จะดีร้ายอย่างไรไม่จากจร
ยามเหนื่อยอ่อนเธอดูแลรักแท้จริง
(เมีย)
คนสุดท้ายคนนี้ที่แสนห่วง
เธอคือดวงใจฉันอันรักยิ่ง
คอยดูแลห่วงไยไม่ทอดทิ้ง
เพราะเป็นสิ่งล้ำค่า..กว่าสิ่งใด
(ลูกสาว)
(สามคนนี้ คือผู้หญิงที่ผูกพันมากที่สุด)
