๏ สายธาร ธรรมดา ๏

ด้วยเรียวแขนแสนล้าว่ายฝ่าข้าม
คงสัมผัสความงามแห่งน้ำเชี่ยว
ที่ว่าร้ายจึงใช่ร้ายเพียงถ่ายเดียว
หากใจเหนี่ยวตระหนักซึ้งถึงธารธรรม

แห่งห้วงมหรรณพบรรจบฟ้า
คลื่นซัดพาถั่งโถมโหมกระหน่ำ
เกลียวชีวิตซัดซ่าเริงระบำ
มีหรือใครร่ายรำเพียงเดียวดาย

จึงน้ำตาหมองหม่นของคนทุกข์
คอยขับปลุกคลื่นสาดไม่ขาดหาย
แต่ใครยอมจ่อมจมอย่างงมงาย
หรืออยู่อย่างคล้ายคล้ายลืมหายใจ

ต่างรอแสงแห่งธรรมธรรมดา
ที่จะสาดฉายมาเมื่อเช้าใหม่
เพื่อเสริมแรงแกร่งกล้าข้ามฝ่าไป
อย่างซึ้งในลำธารผ่านผจญ

จึงได้เห็นเบื้องหน้ามีฟ้ากว้าง
จึงรู้ทางคดเคี้ยวเลี้ยวเหวหน
จึงพลังดั่งไฟในใจตน
จะปลุกปลอบผู้คนบนเส้นทาง

และเอื้อมมือปกป้องประคองโลก
คอยดับโศกสาดซัดสิ่งขัดขวาง
มิตรภาพจึงฉายข้ามลายพราง
ด้วยก้าวย่างแห่งธรรมธรรมดา ๚

กลอนสำนวนนี้ อ.นายเงา เขียนให้ผม
ที่สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทยครับ

ธรรมดา
๙ กันยายน ๒๕๕๕

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๏ สายธาร ธรรมดา ๏ (อ่าน 3771 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้