๏ พระอนุทธโต ๏(กาพย์ยานี ๑๑)

กาลนั้นจึงพรรณนา บุตรพระยามียศใหญ่
ชื่อเสียงยังเกรียงไกร ก้องสกลที่ชนชม

วัยหนุ่มสุขุมความ โตมาตามวิสัยสม
สง่าในอารมณ์ ระลึกรู้แต่ผู้เพียร

วิทยาคมคง จิตผจงจึงร่ำเรียน
ศาสตร์เชื่อชูเหนือเศียร สาธุสัตย์สมาทาน

พรรษาสิบห้าฝน เชี่ยวกลกล้าวิชชาการ
เจนจัดกัมมัฏฐาน รูปฌานสี่พอดีดล

ดังนี้ ยี่สิบสาม สำเร็จตามตระหนักตน
ทักษาสิบพาผล พยัคฆ์ย้อนนครคืน

สามวันกระชั้นชิด ประดามิตรไม่ขัดขืน
คล้อยหลังจะยังยืน ยงใจย้ำในสัมพันธ์

ประณตดาบสบาท มุนีนาถก็อวยอัน-
พรส่งประสงค์สรรค์ สานุศิษย์สัมฤทธิ์แล

หลังลาพระดาบส ก็กำหนดในกระแส-
เวทห้วงแห่งดวงแด จะดังเหินเมื่อเดินดิน

ร้อยก้าวก็ยาวโยชน์ ดึกกระโดดควบเมฆินทร์
ล่วงนั้นสองวันศิล ถึงถิ่นเก่าลำเนานอน

กราบเท้าเจ้าพระยา ผู้บิดาด้วยมารดร
บุตรนี้ฤษีสอน สำเร็จสิ้นวิชชาชาญ ๚

"ยังเขียนไม่จบนะครับ นำมาวางไว้ก่อน
วันหยุดยาวสองเดือนหมดลงแล้ว ผมต้องกลับไปทำงาน
ต่อหน้าหลายเดือนอาจมาบ้างไม่มาบ้าง ตามแต่โอกาสครับ"

ธรรมดา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๏ พระอนุทธโต ๏(กาพย์ยานี ๑๑) (อ่าน 11149 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้