นิทานสอนใจ "..ใจสับสน ทุกอย่างก็สับสน.."

เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเล่นอยู่ริมฝั่งคลอง ทันใดนั้น
เขามองเห็นทองคำก้อนหนึ่ง เปล่งประกายระยิบระยับอยู่กลางน้ำ
เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และรีบกระโดดลงไปในน้ำเพื่อเก็บมัน

แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน
ก็ไม่สามารถที่จะเก็บทองคำก้อนนั้นได้เลย

ตอนนี้ทั่วร่างกายของเด็กหนุ่มนั้น ทั้งสกปรก และเปียกไปหมด
เขาเหนื่อยล้าหมดแรง แถมยังเก็บทองคำไม่ได้

คนที่หมดหวังอย่างเขาทำได้เพียงกลับขึ้นฝั่ง
แต่เมื่อผิวน้ำสงบ ทองคำก็ปรากฏให้เห็นอีกครั้ง

ชายหนุ่มคิดว่า "เนี่ยะ ทองคำอยู่ในน้ำชัด ๆ แต่ทำไมถึงเก็บไม่ได้สักทีนะ
เอ...ทองก้อนนั้นมันหายไปไหนแล้ว"

เขาไม่ยอมถอดใจในเรื่องนี้ จึงกระโดดลงน้ำ เพื่อหาทองคำก้อนนั้นอีกครั้ง
และครั้งนี้ก็ยังคงล้มเหลว และไม่ได้อะไรกลับมาอีกเช่นเคย

ในเวลานี้เอง พระพุทธเจ้าได้ทรงปรากฏตัวขึ้น
ท่านทรงเห็นทั่วร่างกายของเด็กหนุ่มคนนี้ ทั้งเปียกและสกปรกไปหมดทั้งตัว
จึงได้ตรัสถามเด็กหนุ่มว่าเกิดอะไรขึ้น

เด็กหนุ่มตอบด้วยความทุกข์ใจว่า "ผมเห็นทองคำก้อนหนึ่งอยู่ในน้ำ
แต่ว่าลงไปเก็บเท่าไหร่ ก็เก็บไม่ได้สักที"

พระพุทธเจ้าทอดพระเนตรไปยังน้ำที่สงบ และแหงนมองไปที่ต้นไม้และกล่าวว่า
"หนุ่มน้อย ทองคำนั้นอยู่บนต้นไม้ ไม่ได้อยู่ในน้ำ!"

.....................................
ขอบคุณนิทานสอนใจค่ะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นิทานสอนใจ "..ใจสับสน ทุกอย่างก็สับสน.." (อ่าน 4440 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้