สัทธราฉันท์๒๑

ถวายพระพรเนื่องในวันคล้ายวันประสูติสมเด็จพระเจ้าน้องนางเธอ​เจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์​ อัครราชกุมารี​ กรมพระศรีสวางควัฒนวรขัติยราชนารี

น้อมเกล้าบังคมจุฬาภรณ์
อริยะมธุประกาย
เก็จนภาฉาย
พระชนม์วาร

เวียนครบรอบสูติกาลผ่าน
หทยปิติสนาน
เกริกขจรกานต์
นครฟ้า

เปรมปรีด์ปลั่งเลิศพิลาสหล้า
รุจิคคนะผกา
พราวจรัสจ้า
ชโลมริน

เฉกฉัตรองค์ขัตติยาอินทร์
อภิอุรุผิว์กระสินธุ์
เลิศอมรถิ่น
สยามเทอญ

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม
ข้าพระพุทธเจ้านายบุญฤทธิ์​ ครองบุญ

มงกุฎกวี

....เชลงกานท์​ จารลง​ ณ​ ตรงนี้
ผดุงศาสตร​์ วาดกวี​ สร้างสีสัน
เจรียงถ้อย​ ร้อยรส​ บทประพันธ์
อภินันท์​ ดั่งผู้​ บรรณาการ
....หมายเอื้อมรุ้ง​ มุ่งหวัง​ คว้าฝั่งฟ้า
เพาะปลูกกล้า​ ต้นใหม่​ ให้ตระหง่าน
เมทินี​ นั้นยัง​ หลั่งประทาน
ร่วมสืบสาน​ งานศิลป์​ ไม่สิ้นมนต์
....บันไดดาว​ ราวฝัน​ อันโหยหา
ตั้งสัตย์​ ปฏิญญา​ มิย่อย่น
จินตนาการ​ ผ่านชั้น​ ปัญญาชน
บนถนน สายนี้ ดุจชีวิต
....กาพย์โคลงกลอน​ เห่กล่อม​ ในอ้อมกอด
ร่วมถ่ายทอด​ ถึงรัก​ อันศักดิ์สิทธิ์
วรรณกรรม​ ล้ำค่า​ ตรานิมิต
คือจุมพิต​ ปรารถนา​ แสนอาวรณ์
....คฤหาสน์​ แห่งฝัน คืนวันนี้
ชูช่อฉัตร​ ราตรี​ สีนุ่มอ่อน
บัลลังก์​ เกียรติยศ​ ​​จรดอมร
ก่อเกล็ดก้อน​ มณี​ สีรุ้งพราย
....ก้าวสู่..ปณิธาน ของลานรัก
ในตำหนัก​ แห่งเลือด​ ไม่เหือดหาย
โลกกวินท์​ เกาะเกี้ยว​ พร้อมเกี่ยวกาย
เพื่อจุดหมาย​ สูงสุด​ มงกุฎรัก
                ตุ้ม        

https://web.facebook.com/photo.php?fbid=2028607350546081&set=pb.100001905071690.-2207520000..&type=3

 

 

โคลงสี่สุภาพ
ตำหนักฟ้า

ดาริกาลอยหยาดฟ้า....พราวพรรณ
กระหวัดวาดนวลจันทร์...โอบอ้อน
นภาผาดน้าวฝัน....แฝงแต่ง
สลักเจิดจรัสฟ้อน....อาบฟ้าอิ่มหวาน      

ศุภวารโปรยปิ่นร้อย....พวงผกา
โลมลูบจูบไพรวนา....กิ่งก้าน
เก็จกานท์กู่หรูหรา....กุดั่น      
ดังเด่นดาวราวล้าน....เร่ล้อมนภาใส  

ใจซาบทรวงสุดซึ้ง....ตรึงตรา
เคหาสน์ของเทวา....วาดไว้
สังคีตขับเสภา....คลออ่อน
เริงร่ายระบำไล้....ล่อหล้าเนินเนา

ยามแสงเย้าหยาดรุ้ง....เรียงราย
ซบซ่อนโสมประกาย....เกล็ดเกล้า
เปรียบประทิ่นทอดสาย....สวยอ่า
สอดสลับแสงใฝ่เฝ้า....ดุจฟ้าแพรสลอน

ตุ้ม.
        

กลบทกบเต้นสลักเพชร

ใจเอย

ลมโชยพ้อ​ ล้อเชยพัด​ ลัดชายแผ่ว
เจิมรักแว่ว​ แจ้วเรียงไหว​ ใจร้อยหวาน
ดาวสีหม่น​ ด้นสายไหม​ ได้ส่องมาน
มองสายป่าน​ ม่านสวยป่วน​ ม้วนสีไป

เพียงจิตหนอ​ พอเจ้าหน่าย​ พ่ายจากแน่
มองดูแข​ แม้ดูเขิน​ เมินดังไข
แย้มคำกล่อม​ ย่อมคอยกลัว​ ยั่วคนไกล
หนอแท้ใช่​ ไหนแทบช้ำ​ หนำที่ชม

จนไถล​ ใจถวิล​ จินต์ถลำ
โถน้ำคำ​ ทำนิดคอย​ ​ถ้อยนี้ขม
แม้ทนเศร้า​ เมาที่สิทธิ์​ มิตรทำซม
ทำเกลียวกลม​ ถมกลับกลาย​ ท้ายกล้ำกลืน

หน่ายตรมนัก​ หนักเตรียมหนี​ นี้ตรอมหนาว
ครวญรอไร​ ใคร่รักราว​ คราวระรื่น
ค่ำต่างคอย​ ค่อยต่อข้อ​ ขอตามคืน
มีคนอื่น​ หมื่นเคียงอ้อน​ หมอนเคยอิง

ตุ้ม

    
มาลินีฉันท์๑๕
ยออรุณ

สุริยะชุติอรุณแพรว    ร้อยสลับแก้ว  
สุมนฑา

ระบุ ณ นภชโลมหล้า     จารสลักครา
อุษาพราย

วิกจะสุรเถลิงหมาย    รัศมีกลาย
นครชน
  
รุจิระมหพนาสณฑ์    งามสถิตล้น
ไผททอง      
 
มฤทุดุจรุจีผอง     พราวพะเยียคล้อง
สะคราญจินต์

คคนรุจิสวัสดิ์ริน​     หวานขจรกลิ่น
อรุณพราว

                  ตุ้ม
            

กลอนสักวา

ลมรัก

สักวาสายลมพรมแก้มอิ่ม
บรรจงชิมความหอมได้ดอมหวาน
เพียงผิวแผ่วก็พอขอเจือจาน
วันวันผ่านพรอดเงาของเขาไป
แอบกระซิบกับฝันอันโหยหา
แสนตรึงตราเรานี้นี่ไฉน
บอกรู้สึกจากขั้วของหัวใจ
มามอบไว้ว่าฉันนั้นรักเอย..

                  ตุ้ม
    

ที่สุดของแพทย์พยาบาล​ บุคลากร

เอกบุรุษสตรีที่เราเห็น
ไม่ใช่เป็นฉากละครของตอนไหน
แต่เป็นภาพจริงจริงสิ่งเป็นไป
ที่สร้างความประทับใจให้ทุกคน

เพราะบทบาทหน้าที่เขาพลีร่าง
นำแนวทางองค์พ่อมาต่อผล
แม้เหน็ดเหนี่อยเพียงไรใจต้องทน
ทั้งเอ่อล้นน้ำตาที่บ่าริน

ถึงมอบ"มงกุฏเพชร" มาใส่สวม
คงไม่ท่วมท้นใจใครทั้งสิ้น
ยังคงทำหน้าที่สุดชีวิน
เพื่อตอบแทนแผ่นดินจนสิ้นใจ

แม้รางวัลทรงค่าตราชั้นยศ
จะจารจดบันทึกผนึกให้
ว่าครั้งหนึ่งวิกฤตโควิดไทย
เราคือผู้ร่วมใจไปด้วยกัน

อาจมีเกียรติบัตรที่รัฐมอบ
แขวนใส่กรอบไว้มองเป็นของขวัญ
จะชื่นชมหรือไม่ใช่สำคัญ
เพราะว่าฉันวันนี้ทำดีแล้ว
                 ตุ้ม