♥♥.รำพึง.จึง.รำพัน...?.♥♥
♥
แสงลดรอนอ่อนใจในความฝัน
ดวงตะวันผันผายชายฝังโขง
น้ำท้วมท้นล้นปริ่มริมกระโดง
จับชงโลงโพงน้ำฉ่ำชื่นใจ
♥
ความทรงจำย้ำเตือนเพื่อนคนหนึ่ง
ยังซาบซึ้งตรึงจิตคิดหวั่นไหว
หมู่ผองเพื่อนเยือนสวนชวนกับไป
ตรึงทรวงในไห้หวนควรรำพัน
*
ชายคนเคยเอ่ยถามตามประสา
มองสบตาพาใจให้ใฝ่ฝัน
อยากรู้จักรักเขาเศร้าจาบัลย์
หมดสิ้นวันสัญจรอ้อนอำลา
♥
ทุกคำขานหวานหูรู้บ้างไหม
แม้ตัวไกลใจใกล้ใฝ่ฝันหา
พร่ำรำพันวันพบสบสายตา
ปรารถนามาครองจองหัวใจ
♥
โทรศัพท์รับสายปลายทางหน่อย
ใจระห้อยคอยเก้อเธออยู่ไหน
ไม่รับสายปลายทางวางทิ้งไป
เป็นอะไรไม่รับนับวันรอ
*
กับเศษซากกากเดนเซ่นความรัก
ไร้น้ำหนักหักใจไม่ติดต่อ
เพียงเพ้อพร่ำรำพันฝันก็พอ
ไม่ตัดพ้อก่อกรรมช้ำทรวงใน
♥
เพลาเลื่อนเคลื่อนผ่านกาลแปรผัน
นอนหลับฝันมั่นหมายกายเคียงใกล้
เหมื่อมองจันทร์วันเศร้าเฝ้าห่วงใย
หลับเมื่อไรในฝัน..ฉันเคียงเธอ
♥
ชลนา ทิชากร
