ฤดูฝน มาแล้ว มีฝนพรำ
ตกตอนค่ำ มืดมิท จิตหวั่นไหว
คิดถึงคน ปลายฝน หม่นหมองใจ
อยู่แห่งใด เล่านา ไม่มาสักที
เมื่อมีฝน คนหนาว ปวดร้าวจิต
เพื่อนขาดมิตร ห่างไกล ไม่อยู่นี่
หรือว่าลม พัดพา ไปราวี
ทำปลายฝน ป่นปี้ หนีรังนอน
ธรรมชาติ สร้างลม ฝนฟ้าร้อง
ดังกึกก้อง ทั่งล้า ท้าสิงขร
ส่งสายฟ้า ผ่าเปรี้ยง ข้างเตียงนอน
โอ้ เรานอน ฝันไกล ถึงไหนกัน
